Het is nu zeventig dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Een hele goede, koude en donkere avond allemaal!

Terwijl ik de kinderen Nederlands aan het leren ben, ga ik even deze blog schrijven.

Afgelopen vrijdag, toen de kinderen en ik thuis kwamen van school, lag er een brief in de brievenbus. En wel van de enige echte Sinterklaas! Ja ja, ik heb de Sint een brief geschreven of hij dit jaar ook langs Finchley kan komen, aangezien ik hier twee hele lieve kinderen heb zitten die graag kennis maken met de oude, wijze man (en zijn cadeaus). Hij schreef dat ze aanstaande zaterdag hun schoen mogen zetten en dat elke zaterdag mogen doen tot pakjesavond op 5 december. Dat wordt spannend...

De laatste keer dat ik schreef kwam Lynn naar huis, en ja hoor, wat heb ik haar gemist. We zouden de vrijdag uit gaan, want dat hadden we al twee weken niet gedaan, werd Lynn ziek dus had ik een rustig weekendje thuis. Zaterdag moest ik oppassen, en Lynn kwam me gezelschap houden. Terwijl ik de kinderen naar bed bracht, kookte zij een heerlijke pasta. Met een hele slechte wijn maar wel een heel lekker toetje hadden we onszelf daarna naar de bank verplaatst voor een film, die we uiteindelijk helemaal niet hebben gevolgd.

Zondag avond ging ik met twee Italiaanse meisjes naar Victoria Park in Oost Londen, waar we Lynn en een Frans meisje zouden meeten voor the Bonfire Night fireworks. Dit is een jaarlijkse viering van de mislukking van het buskruitverraad dat plaatsvond op 5 november 1605. Dit was een complot van enkele katholieken om het Engelse Parlement op te blazen. Het was echt ontzettend druk onderweg naar Victoria Park en eenmaal daar moesten wij drieën (uiteindelijk wel een uur) wachten op Lynn en het Franse meisje. Het evenement was inmiddels al begonnen, maar ze waren er nog steeds niet. Wij hadden in ieder geval genoten van het vuurwerk en de muziek, maar toen het afgelopen was en we de andere wilden bereiken, was er geen enkel bereik en geen internet. Dus wij in de rij om uit het park te komen en uiteindelijk een hele zoektocht gehad daar de twee, maar we hadden elkaar gevonden. Nu nog ergens wat eten, want het was al inmiddels al 20:00 uur en we hadden nog geen eten gezien. Dan maar weer terug reizen naar Camden waar we langs een Mexicaans restaurant kwamen, Tortilla, en dat was precies wat we nodig hadden. Delicious!

Maandagen zijn altijd de moeilijkste dagen, dus Lynn en ik besloten en rustig aan te doen en wat koffie te gaan drinken. We wilden allesbehalve naar huis, dus even terug naar Nederlandse bodem... In Engeland: de HEMA! Ja ja, die hebben ze dus werkelijk hier. Wat heb ik dat gemist zeg. Ook al rook het er niet naar de uitgedroogde rookworsten en hoorde je niet die Nederlandse vrouwe stem praten over wat een geweldige HEMA producten ze hebben, was het echt fantastisch om je thuis te voelen in een winkel. We hebben er onze ogen uitgekeken. ''Oh, ik wil dit!'' ''Ik MOET dit hebben.'' ''Dit is echt té schattig.''

Dit is misschien niet het meest gepaste wat ik hier om moet zetten, omdat iedereen dit kan lezen, maar ik MOET het echt met jullie delen. Gisteravond, na het avondeten, vroeg Katie of we een grappig verhaal wilden horen. Natuurlijk wilden we dat. Jullie waarschijnlijk ook, dus hier komt ie:

De au pair van een familielid van Katie, moest koken voor de familie. Ze had worstjes van varkensvlees gekocht, maar de familie is Joods, dus de host mom vroeg haar om ze naar mijn huis te brengen, omdat wij ze wel wilden. Ik was thuis en hoorden de brievenbus klapperen. Toen ik een uur later ging kijken, lag er niks voor de deur. Ik bedacht dat ik het me had verbeeld of het de wind was die de brievenbus liet klapperen. Maar haar host mom vertelde Katie dat die au pair die worstjes dus door de brievenbus heeft geschoven, terug kwam naar huis en vertelde dat er niemand thuis was en ze ze dus door de brievenbus heeft gedaan. Haar host mom vond dat maar vreemd (niemand geeft haar ongelijk) en zei dat je niet zomaar worstjes door iemands brievenbus kunt duwen. Toen is de au pair dus weer terug naar mijn huis gegaan, heeft haar hand door de brievenbus gestoken en de worstjes weer terug genomen.....

JA DIT IS EEN WAARGEBEURD VERHAAL.

Graag gedaan, ik weet zeker dat je hebt gelachen. Wij in ieder geval wel.

Morgen is het vrijdag: PARTY TIME!!! Weer lekker met Lynn uit, drankjes en dansjes doen.

Ik wens jullie een heel fijn weekend en...

See you soon!

xoxo