Welcome back!

Het is 256 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Het is al een lange tijd geleden dat ik iets heb gepost. Ik ben ook voor lange tijd thuis geweest, en heb niet de behoefte gehad om daar iets over te schrijven. Ook de periode daarvoor was niet makkelijk. Ik had dus weinig zin om mijn belevenissen en gedachten te delen.

Nu ik weer zo'n drie weken terug ben in Finchley, vond ik het toch wel weer tijd voor een nieuwe blogpost. De zon schijnt, het is warmer en ik heb weer het een en ander ondernomen...

Toen ik - na drie weken thuis geweest te zijn - op 21 april weer terugkeerde naar Londen, voelde ik me verschrikkelijk. Ik wilde niemand zien en met niemand praten. Ik wilde gewoon naar huis, bij mijn familie zijn. Het besef dat ik hier nu alleen zou moeten rouwen was erg zwaar. Niemand die me kon begrijpen of die ook maar enig besef had wat ik thuis had meegemaakt. Ik had nergens zin in en wilde vooral alleen zijn. Mijn host family probeerde er natuurlijk zo min mogelijk over te praten, maar het liefst had ik het er alleen maar over. Je merkt dan echt hoe groot het gat is tussen je gastgezin en je eigen gezin. En je beseft ook hoe erg je je familie nodig hebt op zo'n moment. Uiteindelijk heeft het me toch wel goed gedaan. Ik stapte even weg van het verdriet in Nederland en kon hier mijn afleiding zoeken in de kinderen en het mooie leven in Londen. Het blijft elke dag nog heel lastig om niet thuis te zijn of er niet over kunnen praten, maar het duurt niet lang meer voordat ik thuis ben (nog 48 dagen!).

De avond dat ik thuis ben heeft Lynn me meteen het huis uit genomen voor een drankje bij Tally Ho in North Finchley. Een ontzettend leuke bar met gezellig buiten terras, alleen een beetje jammer dat het weer zo tegenviel. Wel kwamen we een gezellige jongen tegen, Judge (ja, zo heet hij echt). Hij was ontzettend grappig en samen met hem besloten we om 02:00 uur nog naar Cargoin Shoreditchte gaan voor een dansje. Dat dansje duurde een kwartier, want toen sloot de club.

De volgende dag zijn we naar Chelseagegaan. Het was erg warm, dus we konden mooi de wijkverkennen. Op gehuurde fietsen gingen we rond, wat nog best een uitdaging was, aangezien je aan de andere kant van de weg moest fietsen. We kwamen uit bij Battersea Park, een park op de zuidelijke oever van de Theems. Na de fietstocht zijn we gaan eten bij Farm Girl, een ontzettend leuke lunchroom (roze, planten, dakramen, vintage meubels). Daar hebben we een hele tijd gezeten, waarop we vervolgens weer naar huis zijn gegaan. Ik had Ben en Katie daarvoor nog niet echt kunnen spreken, dus die avond hebben we veel bijgekletst en besproken.

De werkweek was druk. Annie startte die week met ballet, ik moest veel bijpraten met vrienden en het uitpakken ging ook niet in één keer. Vrijdag 27 april hebben Lynn en ik wat dansjes gewaagd in Zoo Bar. Daarvoor zijn we gaan eten bij een Italiaan, Luzzi's, bij ons in de wijk. Zaterdagavond hadden we een heerlijke cream soda geprobeerd bij Pizza Hut en daarna gingen we uit met mijn vriendin Clara. Het was haar laatste weekend dus moesten we nog een keertje een avond stappen. Het is raar om te beseffen dat je hier vrienden maakt, en ze na een tijdje terug gaan naar hun eigen land en je ze verder nooit meer zal zien...

Langzamerhand werd het weer beter en kon ik meer naar buiten. Even een wandelingetje door het park, naar een cafeetje met de kinderen... Het was weer wat leuker om naar buiten te gaan! Zo ook vrijdag 4 mei. Lynn en ik vonden het een goed idee om een drankje te doen buiten de deur. Er zit een bar bij ons in de wijk waar je erg leuk buiten kan zitten; the Joiner's Arms... Alleen was het totaal niet warm. Maar na een paar drankjes merkte ik dat niet meer op en gingen we snel door naar de club. We gingen iets nieuws proberen. Een club in Shoreditchgenaamd Floripa. Op het eerste gezicht was het hé-le-maal niks. Er waren erg weinig mensen en het leek echt op een schoolfeestje. Uiteindelijk bleek het toch super leuk en hebben we super veel lol gehad (alhoewel de mensen daar ontzettend raar zijn). Wel jammer dat op de terugweg de treinen niet meer reden, en wij dus een dikke twee uur hebben moeten reizen om thuis te komen. Heel ongemakkelijk om je host family tegen te komen onderweg naar je bed. ''Did you just get home?'' JA EN IK WIL HET ER NIET OVER HEBBEN, IK WIL SLAPEN!

Datzelfde weekend was het ontzettend heet, het leek wel zomer. Die drie dagen (maandag hadden we vrij - Bank Holiday) hebben we heerlijk in parkjes gelegen (Hyde Park,Victoria Park en Hampstead Heath) met een wijntje en wat muziek. Op maandag hadden we zelfs een barbecue bij Lynn thuis. Erg leuk, alleen leek het meer een vreet festijn dan een gezellige maaltijd...

Afgelopen woensdag is hier defun fair begonnen. Een kermis in het park voor de kleintjes, en op donderdag mocht ik ze meenemen voor wat ritjes. Het was mooi weer en de kinderen hadden het helemaal naar hun zin, top dus!

Vrijdag ben ik met Lynn naar het Pizza Festival in Notting Hill geweest. Dat klinkt natuurlijk super cool; unlimitedpizza voor de hele avond. Nou, niet dus. We kwamen binnen en meteen waren er al verschillende mensen die zijn dat er helemaal geen pizza was? Oké, wij alsnog naar binnen en inderdaad, geen pizza. De organisator kwam niet veel later op het podium en verontschuldigde zich meerdere malen, maar de ovens deden het niet. We zouden ons geld terug krijgen. Prima, dachten wij. Maar na een uur in de rij te staan hadden we nog geen pizza. Er waren vijf rijen en Lynn en ik hadden het goede idee om op te splitsen. Het werd een race tussen alle rijen, wie het eerste een pizza kon scoren. Maar het was niet eens lekker pizza?! Pizza met vis, tentakels, ricotta en spinazie... DAT HOORT NIET! Echt een grote teleurstelling. Zo wilden wij onze avond niet laten eindigen. We besloten terug te gaan naar Shoreditchen nog maar eens naar Floripate gaan. Die entree was ook gratis en verder hebben we ook geen drinken hoeven te betalen - onze hele avond was dus compleet gratis! Wat lekker om Nederlands te zijn en daar zo van te kunnen genieten.

De volgende dag ging ik een nieuw meisje ontmoeten; Josje, ook uit Nederland. We hadden afgesproken in Borough, vlakbij de London Bridge. We gingen eerst koffie drinken, waarna we er al snel achter kwamen dat we de afgelopen acht maanden in dezelfde wijk hebben gewoond, zij woont namelijk ook in Finchley! We vonden het zo jammer dat we elkaar nooit eerder hadden ontmoet. Het klikte ook echt gelijk en hebben zoveel dezelfde interesses. Als we elkaar eerder hadden ontmoet waren we sowieso hele goede vriendinnen geworden. Na onze koffie gingen we een bezoekje brengen aanTate Modern, een museum met moderne kunst. Het was zo ontzettend gaaf en op de bovenste verdieping kon je ook over de hele stad kijken, heel erg mooi. 's Avonds was het een 'bevroren alcohol-foute hits-songfestival' avond waarna ik met Lynn naar Club de Fromage ging in Angel. Het was echt super rustig en de muziek was ten eerste ook niet de beste. We twijfelden heel erg maar uiteindelijk werd het toch heel druk en werd er wat meer muziek gedraaid die we kenden. Deze club draait veel muziek van de90's en00's met entertainers die de YMCAdansen en verkleed zijn alsof het Carnaval is. Ik vond het echt een ontzettend leuke ervaring en met een groep vrienden zou ik er graag nog eens terug gaan.

19 mei is het Freddy's verjaardag en ga ik dus mee naar zijn voetbalfeestje. Die week erna is het half term en gaat mijn familie een week naar Spanje. Daarna is het alweer juni en dat betekent aftellen en inpakken... Ik word er erg nerveus van als ik er aan denk om deze lieve familie te verlaten. Wel staat er 9 juni nog een concert van Gavin James op de planning met Josje, waar ik erg naar uit kijk.

Ik ben stiekem wel weer klaar om naar huis te gaan. Ik mis mijn familie en vrienden en het hebben van een eigen plekje. Mijn host family is echt super en het wordt zo moeilijk om straks afscheid van ze te nemen. Ik merk wel dat ik me erg vernauwend voel aangezien ik hier constant dezelfde mensen zie en dezelfde dingen doe. Ik denk ook dat ik alles heb geleerd wat ik heb kunnen leren, en het daarom ook voelt alsof het 'klaar' is.

Alleen ik heb nog een maand, en in die maand ga ik alles doen wat ik nog wil doen en alleen maar proberen te genieten, want voor ik het weet zit ik weer op het terras in Gemert of aan de koffie in Boekel.

See you soon!

xoxo