The final chapter

The countdown has begun...

Het is vandaag 295 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Dit betekent dat ik nog negen dagen mag genieten van dit fantastische avontuur.

Vrijdag 25 mei gingen Lynn en ik Half Term inluiden met een avondje Floripa. We hebben een ontzettend leuke avond gehad en natuurlijk weer veel mensen ontmoet en ook wat shotjes gedronken. Om 05:00u nog even wat eten bij een lokale snackbar en toen zo snel mogelijk naar huis... Ik lag pas om 07:30u in mijn bed. De familie was die nacht vertrokken naar Spanje dus ik kwam ze gelukkig niet tegen.

Zondag 27 mei stonden Lynn en ik al vroeg op het busstation. We gingen namelijk naar Brighton, het Scheveningen van Engeland. Met leuke strandtentjes, winkelstraatjes en prachtige pier waren wij echt aan het genieten. Het was die dag ook erg warm dus konden we vol op gebruik maken van het strand. Maar eerst begonnen we met koffie en cake op de pier. Daarna zijn we wat rond gaan wandelen door de schattige winkelstraatjes en hebben we zelfs nog wat geshopt. Later nog even chillen op het strand en 's avonds fish and chips eten op de pier.

Maandagavond was student night in de meeste clubs, en wij gingen daarvan profiteren (we hoefden namelijk niet te werken). We gingen naar the Roxy in Soho. Tevens weer leuke mensen ontmoet en zelfs nog even in een dance battle terecht gekomen. Mensen in Londen kunnen echt goed dansen, bijna eng!

Woensdag 30 mei bezochten we Neal's Yard, een binnenplein met erg gekleurde huizen en leuke kleine winkeltjes. Hier wilde ik al vanaf de eerste week heen, dus dat moest nog wel even gebeuren. Helaas was het minder groot dan ik dacht en waren we binnen vijf minuten er alweer uit...

Donderdag gingen we ons tweede grote tripje maken; Oxford, bekend om the University of Oxford en haar veel kerken. We namen een grote tourbus, die we helemaal voor onszelf hadden. We stapten uit zodra we allemaal leuke winkeltjes zagen en ik denk dat we het eerste uur alleen maar 'oeh' en 'aah' hebben gezegd over de leuke spulletjes die ze verkochten. Later kwamen we een kerkje binnen en heb ik daar een kaarsje aangestoken voor opa. Het was een erg mooi moment om samen met Lynn in een kerk in Engeland te staan en toch even dichtbij huis te zijn. Ik besefte me dat het heel bijzonder is wat ik doe en ik echt blessedben dat ik hier mag zijn. Daarna hebben we nog verschillende scholen en gebouwen bezocht en ook even een cocktail gedronken bij Slug & Lettuce. Hierna draaide het weer drastisch om en was het echt noodweer. We zijn snel Le Pain de Quotidien binnengegaan voor een hot chocolate. We waren he-le-maal op. We konden echt niet meer. Wel moesten we iets eten dus zijn we gaan eten bij Nando's, want een beetje kip is altijd goed. We wilden daarna terug naar de bus, maar het weer was zo heftig dat onze schoenen al snel zwembaden waren en dat er van onze broeken watervallen afstroomde. Het was echt verschrikkelijk en hebben toen nog twee uur met natte kleding moeten reizen. Bah.

Vrijdag 1 juni gingen Lynn en ik wéér naar Floripa, en ik kan het jullie wel weer vertellen, maar het is toch altijd hetzelfde verhaal daar; het is gewoon ontzettend leuk. We waren alleen wel 'al' om 05:00u thuis.

Zondag kwam mijn familie weer thuis en de kinderen waren zo blij me te zien. Annie stond al buiten toen ik aan kwam lopen en schreeuwde ''MEIKE MEIKE MEIKE I'VE MISSED YOU''. Het was zo ontzettend lief hoe blij ze waren en ze bleven ook maar zeggen dat ze me hadden gemist. ''I love you 100 meters'' is wat Annie alsmaar zei.

Maandag 4 juni waren de kinderen vrij van school en mocht ik ze dus de hele dag vermaken. Om 10:00u gingen we met z'n drieën naar de film Sherlock Gnomes in North Finchley. Ik sliep half, het was immers nog zo vroeg... Maar de kinderen vonden het super leuk. Na de film gingen we lunchen bij Ask Italian; pizza natuurlijk. Alles was heel leuk, totdat ik moest betalen en mijn kaart besloot ermee te stoppen. Ik helemaal in paniek, want Katie had me nog extra geld gegeven. Na veel bellen met haar en mijn paniek uitdrukken bij de ober mocht Katie later komen om de kosten te betalen.... Pfieuw. Eenmaal thuis moest ik nog dealen met ontzettend vermoeide kinderen, maar Freddy moest toch écht naar zijn cricketles. Dus hup, naar de bus, een reis van veertig minuten (Annie heeft alleen maar geslapen) en even wat mee gekregen van Freddy's cricket skills. Echt een talentje.

Die week heb ik ook een switch gemaakt qua opleiding; ik heb me nu namelijk ingeschreven voor de opleiding Leraar Engels bij Fontys in Tilburg. Ik was al die tijd niet echt happy met de fotografie opleiding en na lang zoeken vond ik iets waar ik echt kriebels bij kreeg. Stiekem wist ik dit altijd al, maar soms heb je wat bevestiging nodig van anderen. Ik begin eind augustus.

Zaterdag 9 juni ging ik met Josje naar het concert van Gavin James in het Shepherd's Bush Empire. Vantevoren gingen we nog uitgebreid eten bij een Spaans restaurant, Cabana, in het Westfield Shoppingcentre. Eenmaal binnen stonden we helemaal vooraan dus konden alles goed zien. De energie in de zaal was echt top, we hebben zo veel gedanst en meegezongen. Na het concert hebben we zelfs nog even de gitarist ontmoet, fotootje genomen en heb ik nog even met hem gepraat op Instagram. We besloten nog even naar Floripate gaan voor een dansje. Ik heb toen helaas afscheid moeten nemen van de knappe barman, want hij ging weer terug naar huis... in een ander land.

Maandag 11 juni was ik door Luuk, die hier een paar maanden stage loopt bij Harrods, uitgenodigd voor een screeningvan een bekende fotograaf en balletdanser. Ik had geen idee wat ik kon verwachten maar ik moest me chique kleden... Prima, ik naar Piccadilly CIrcusen daar gingen Luuk en ik naar het Court House hotel; een súper chique hotel (voelde me als Boekelse natuurlijk helemaal buiten de boot). We kregen champagne en een goodiebagvan HUNGER magazine. Na een aantal glaasjes mochten we de zaal in, een soort bioscoopzaal. Er werd een video van twee minuten gedraaid waarin je Sergei, de balletdanser, zag dansen op nogal rock-achtige muziek. We hadden totaal geen idee waar we naar aan het kijken waren maar iedereen om ons een was echt enthousiast, dus wij deden vrolijk mee. Na dat filmpje gingen we voor nog meer champagne en even later werden we wéér terug geroepen. We kregen dat filmpje opnieuw te zien en daarna kwamen Sergei en Rankin, de fotograaf, naar voren voor een interview. Wij zaten helemaal vooraan natuurlijk (die Sergei zag er erg goed uit). Nog meer champagne en heel veel gelachen met verschillende mensen in de lobby. Het was een ontzettend leuke avond (vooral op een maandag).

Vrijdag 15 juni ging ik met Ben en Katie naar het concert van Beyonce & Jay Z in hetLondon Stadium! Na schooltijd gingen Ben en ik samen met de metro richting het concert, we zouden Katie daar zien. Voordat de deuren open gingen hebben we nog wat biertjes gedronken. Eenmaal binnen moesten we nog een uur wachten, dus nog meer biertjes. Het concert was echt amazing! Het was ook zo leuk om het met hen te doen, we hebben ontzettend veel lol gehad en heel veel gedanst. Ik werd zelfs een beetje emotioneel toen ik tussen hen in stond, er 'Young Forever' werd gezongen en ik besefte dat ik deze prachtmensen binnekort moet missen.

Zaterdag moest ik overdag oppassen. Ik ging met de kinderen naarClown Town, een binnenspeeltuin. Het was erg leuk, maar de kinderen waren al snel uitgeput, hadden honger en tranen vloeiden regelmatig. Na anderhalf uur gingen we naar huis, ze waren helemaal op. Nog even snel eten en toen maar naar bed. Ze sliepen in no time. Lynn kwam al snel langs, want we gingen die avond uit. Naar Cargoin Shoreditch, waar we al een hele lange tijd niet waren geweest. We stonden gelukkig op de guestlist dus konden zo naar binnen. Eenmaal op de dansvloer was het weer even leuk als het altijd was, misschien wel leuker. We hebben heerlijk kunnen dansen, werden niet gestoord door rare mannen en hadden zelfs nog even Nederlandse vrienden gemaakt. Met die mensen gingen we ook nog even afteren. Één van hen heeft een appartement in de buurt dus wij met z'n allen daar heen, waar we tot 07:00u hebben gezeten. Schandalig, ik weet het... En helemaal wanneer je om 08:00u thuis komt en heel het gezin al wakker is. Oeps.

Zondag was het vaderdag dus mijn gezin ging naar Peppa Pig World. Ik lag nog lekker in bed, maar om 15:00u vonden Lynn en ik dat we er toch wel even uit moesten, dus gingen we naar Notting Hill. Daar hebben we in winkeltjes gesnuffeld en lekker geluncht in een Franse lunchroom; Maison Puget. Het was eigenlijk meer avondeten, en om 19:00u gingen we dan ook maar naar huis.

Tegen mijn grote teleurstelling lig ik deze hele week al ziek op bed en heb dus niets leuks kunnen doen. Hopelijk is dit vóór het weekend voorbij want dat is mijn laatste volle weekend hier. Zondag ga ik met het gezin naar London Zoo, waarna we ook lekker uit eten gaan. Ik ben al begonnen met inpakken maar besef nog niet dat ik volgende week al naar huis ga. Hoewel ik er erg naar uit kijk om iedereen weer te zien en weer een 'normaal' leventje te lijden moet ik zeggen dat ik nog niet klaar ben om mijn gastgezin en Londen achter me te laten. De kinderen vinden het nu ook heel lastig worden en ik kan het gespreksonderwerp ook niet meer vermijden; het gaat toch echt gebeuren. Nog één week...

See you soon! (Deze keer echt)

xoxo

And there I am again

Welcome back!

Het is 256 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Het is al een lange tijd geleden dat ik iets heb gepost. Ik ben ook voor lange tijd thuis geweest, en heb niet de behoefte gehad om daar iets over te schrijven. Ook de periode daarvoor was niet makkelijk. Ik had dus weinig zin om mijn belevenissen en gedachten te delen.

Nu ik weer zo'n drie weken terug ben in Finchley, vond ik het toch wel weer tijd voor een nieuwe blogpost. De zon schijnt, het is warmer en ik heb weer het een en ander ondernomen...

Toen ik - na drie weken thuis geweest te zijn - op 21 april weer terugkeerde naar Londen, voelde ik me verschrikkelijk. Ik wilde niemand zien en met niemand praten. Ik wilde gewoon naar huis, bij mijn familie zijn. Het besef dat ik hier nu alleen zou moeten rouwen was erg zwaar. Niemand die me kon begrijpen of die ook maar enig besef had wat ik thuis had meegemaakt. Ik had nergens zin in en wilde vooral alleen zijn. Mijn host family probeerde er natuurlijk zo min mogelijk over te praten, maar het liefst had ik het er alleen maar over. Je merkt dan echt hoe groot het gat is tussen je gastgezin en je eigen gezin. En je beseft ook hoe erg je je familie nodig hebt op zo'n moment. Uiteindelijk heeft het me toch wel goed gedaan. Ik stapte even weg van het verdriet in Nederland en kon hier mijn afleiding zoeken in de kinderen en het mooie leven in Londen. Het blijft elke dag nog heel lastig om niet thuis te zijn of er niet over kunnen praten, maar het duurt niet lang meer voordat ik thuis ben (nog 48 dagen!).

De avond dat ik thuis ben heeft Lynn me meteen het huis uit genomen voor een drankje bij Tally Ho in North Finchley. Een ontzettend leuke bar met gezellig buiten terras, alleen een beetje jammer dat het weer zo tegenviel. Wel kwamen we een gezellige jongen tegen, Judge (ja, zo heet hij echt). Hij was ontzettend grappig en samen met hem besloten we om 02:00 uur nog naar Cargoin Shoreditchte gaan voor een dansje. Dat dansje duurde een kwartier, want toen sloot de club.

De volgende dag zijn we naar Chelseagegaan. Het was erg warm, dus we konden mooi de wijkverkennen. Op gehuurde fietsen gingen we rond, wat nog best een uitdaging was, aangezien je aan de andere kant van de weg moest fietsen. We kwamen uit bij Battersea Park, een park op de zuidelijke oever van de Theems. Na de fietstocht zijn we gaan eten bij Farm Girl, een ontzettend leuke lunchroom (roze, planten, dakramen, vintage meubels). Daar hebben we een hele tijd gezeten, waarop we vervolgens weer naar huis zijn gegaan. Ik had Ben en Katie daarvoor nog niet echt kunnen spreken, dus die avond hebben we veel bijgekletst en besproken.

De werkweek was druk. Annie startte die week met ballet, ik moest veel bijpraten met vrienden en het uitpakken ging ook niet in één keer. Vrijdag 27 april hebben Lynn en ik wat dansjes gewaagd in Zoo Bar. Daarvoor zijn we gaan eten bij een Italiaan, Luzzi's, bij ons in de wijk. Zaterdagavond hadden we een heerlijke cream soda geprobeerd bij Pizza Hut en daarna gingen we uit met mijn vriendin Clara. Het was haar laatste weekend dus moesten we nog een keertje een avond stappen. Het is raar om te beseffen dat je hier vrienden maakt, en ze na een tijdje terug gaan naar hun eigen land en je ze verder nooit meer zal zien...

Langzamerhand werd het weer beter en kon ik meer naar buiten. Even een wandelingetje door het park, naar een cafeetje met de kinderen... Het was weer wat leuker om naar buiten te gaan! Zo ook vrijdag 4 mei. Lynn en ik vonden het een goed idee om een drankje te doen buiten de deur. Er zit een bar bij ons in de wijk waar je erg leuk buiten kan zitten; the Joiner's Arms... Alleen was het totaal niet warm. Maar na een paar drankjes merkte ik dat niet meer op en gingen we snel door naar de club. We gingen iets nieuws proberen. Een club in Shoreditchgenaamd Floripa. Op het eerste gezicht was het hé-le-maal niks. Er waren erg weinig mensen en het leek echt op een schoolfeestje. Uiteindelijk bleek het toch super leuk en hebben we super veel lol gehad (alhoewel de mensen daar ontzettend raar zijn). Wel jammer dat op de terugweg de treinen niet meer reden, en wij dus een dikke twee uur hebben moeten reizen om thuis te komen. Heel ongemakkelijk om je host family tegen te komen onderweg naar je bed. ''Did you just get home?'' JA EN IK WIL HET ER NIET OVER HEBBEN, IK WIL SLAPEN!

Datzelfde weekend was het ontzettend heet, het leek wel zomer. Die drie dagen (maandag hadden we vrij - Bank Holiday) hebben we heerlijk in parkjes gelegen (Hyde Park,Victoria Park en Hampstead Heath) met een wijntje en wat muziek. Op maandag hadden we zelfs een barbecue bij Lynn thuis. Erg leuk, alleen leek het meer een vreet festijn dan een gezellige maaltijd...

Afgelopen woensdag is hier defun fair begonnen. Een kermis in het park voor de kleintjes, en op donderdag mocht ik ze meenemen voor wat ritjes. Het was mooi weer en de kinderen hadden het helemaal naar hun zin, top dus!

Vrijdag ben ik met Lynn naar het Pizza Festival in Notting Hill geweest. Dat klinkt natuurlijk super cool; unlimitedpizza voor de hele avond. Nou, niet dus. We kwamen binnen en meteen waren er al verschillende mensen die zijn dat er helemaal geen pizza was? Oké, wij alsnog naar binnen en inderdaad, geen pizza. De organisator kwam niet veel later op het podium en verontschuldigde zich meerdere malen, maar de ovens deden het niet. We zouden ons geld terug krijgen. Prima, dachten wij. Maar na een uur in de rij te staan hadden we nog geen pizza. Er waren vijf rijen en Lynn en ik hadden het goede idee om op te splitsen. Het werd een race tussen alle rijen, wie het eerste een pizza kon scoren. Maar het was niet eens lekker pizza?! Pizza met vis, tentakels, ricotta en spinazie... DAT HOORT NIET! Echt een grote teleurstelling. Zo wilden wij onze avond niet laten eindigen. We besloten terug te gaan naar Shoreditchen nog maar eens naar Floripate gaan. Die entree was ook gratis en verder hebben we ook geen drinken hoeven te betalen - onze hele avond was dus compleet gratis! Wat lekker om Nederlands te zijn en daar zo van te kunnen genieten.

De volgende dag ging ik een nieuw meisje ontmoeten; Josje, ook uit Nederland. We hadden afgesproken in Borough, vlakbij de London Bridge. We gingen eerst koffie drinken, waarna we er al snel achter kwamen dat we de afgelopen acht maanden in dezelfde wijk hebben gewoond, zij woont namelijk ook in Finchley! We vonden het zo jammer dat we elkaar nooit eerder hadden ontmoet. Het klikte ook echt gelijk en hebben zoveel dezelfde interesses. Als we elkaar eerder hadden ontmoet waren we sowieso hele goede vriendinnen geworden. Na onze koffie gingen we een bezoekje brengen aanTate Modern, een museum met moderne kunst. Het was zo ontzettend gaaf en op de bovenste verdieping kon je ook over de hele stad kijken, heel erg mooi. 's Avonds was het een 'bevroren alcohol-foute hits-songfestival' avond waarna ik met Lynn naar Club de Fromage ging in Angel. Het was echt super rustig en de muziek was ten eerste ook niet de beste. We twijfelden heel erg maar uiteindelijk werd het toch heel druk en werd er wat meer muziek gedraaid die we kenden. Deze club draait veel muziek van de90's en00's met entertainers die de YMCAdansen en verkleed zijn alsof het Carnaval is. Ik vond het echt een ontzettend leuke ervaring en met een groep vrienden zou ik er graag nog eens terug gaan.

19 mei is het Freddy's verjaardag en ga ik dus mee naar zijn voetbalfeestje. Die week erna is het half term en gaat mijn familie een week naar Spanje. Daarna is het alweer juni en dat betekent aftellen en inpakken... Ik word er erg nerveus van als ik er aan denk om deze lieve familie te verlaten. Wel staat er 9 juni nog een concert van Gavin James op de planning met Josje, waar ik erg naar uit kijk.

Ik ben stiekem wel weer klaar om naar huis te gaan. Ik mis mijn familie en vrienden en het hebben van een eigen plekje. Mijn host family is echt super en het wordt zo moeilijk om straks afscheid van ze te nemen. Ik merk wel dat ik me erg vernauwend voel aangezien ik hier constant dezelfde mensen zie en dezelfde dingen doe. Ik denk ook dat ik alles heb geleerd wat ik heb kunnen leren, en het daarom ook voelt alsof het 'klaar' is.

Alleen ik heb nog een maand, en in die maand ga ik alles doen wat ik nog wil doen en alleen maar proberen te genieten, want voor ik het weet zit ik weer op het terras in Gemert of aan de koffie in Boekel.

See you soon!

xoxo

Fitgirls.. just wanna have fun!

Het is 201 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Na een heel leuk weekend is het weer tijd voor een blog!

Donderdag zijn Lynn en ik, samen met de kinderen, na school een hot chocolate gaan drinken met wat lekkere cakejes. Heel gezellig maar ook heel druk, wanneer je drie kinderen bezig, rustig en netjes moet houden. Bij thuiskomst ging het feestje nog even door, met muziek, dans en zang door Freddy, Annie en Meike. Al snel was het bedtijd en ik had de eer om ze naar bed te brengen. Heel blij waren ze met niet één, maar twee verhaaltjes! Ik kreeg twee “I love you”s te horen en mijn taak zat er weer op voor de dag.

Vrijdag namen Lynn en ik de kinderen naar de speeltuin. Toen het bijna tijd was voor avondeten gingen we naar mijn huis, precies op tijd want er was een heuze stortbui! De kinderen aten allemaal samen en daarna Lynn en ik heel snel, want we moesten ons klaarmaken voor een avond uit. Het is zo leuk om dat nu samen te kunnen doen; elkaar te helpen met outfits, makeup, girly-talk.. Het enige wat nog miste was een sleepover, maar dat is voor volgende week.

We gingen dus uit in Shoreditch, een club genaamd Cargo. We waren er al vaker geweest dus geen grote verrassingen. Een hele leuke avond met hele vreemde mannen en wilde dansmoves (niet van ons). Op een gegeven moment kwam ik aan de praat met de DJ (pfoeee wat een knapperd..) en voor we het wisten stonden we achter zijn DJ-booth met gratis drankjes, en hielp ik hem mijn zijn playlist en mocht ik draaien aan de draaitafel (fangirl moment). Het was heel bijzonder. Aan het einde mochten we via de achteruitgang naar buiten. We waren pas om 05:00 uur thuis...

De volgende ochtend heb ik voor het eerst in zeven maanden uitgeslapen! Heerlijk was het. Rond 15:00 uur ging ik Lynn vervelen bij haar thuis, en ondanks de vermoeidheid besloten we toch maar naar buiten te gaan voor een koffie. Heel productief was het niet, maar hey, alle beetjes helpen. Het was een korte dag voor mij want om 09:00 uur ging ik alweer naar bed.

Zondag hadden Lynn en ik het goede voornemen om naar de gym te gaan. We hadden een groepsles Steps gekozen, dus om 11:30 uur door de sneeuw naar de sportschool. Na 40 minuten stappen, springen en lungen waren we hélémaal gesloopt. We gingen nog even North Finchley door, maar het was zo koud en we waren zo moe dat dat niet heel lang duurde. Thuis heb ik vrolijk met de kinderen gespeeld en wat fijn dat ze zo blij zijn elke keer dat ik de deur in loop.

Deze week staat er ook weer een hoop op de planning; Morgen ga ik met Annie naar een proefles ballet. Hopelijk wordt ze een ballerina, want wie wil haar nu niet in een tutu zien? ‘s Avonds gaan Lynn en ik zelf ook dansen tijdens een proefless Streetdance in Camden.Hopelijk is het iets, ik mis het dansen namelijk echt en tijdens de Steps les merkte ik dat mijn voet-coördinatie niet meer zo gladjes is. Donderdag gaan Lynn en ik naar een groepsles Spinningin degym. Ja ja, we zijn erg gezond bezig op dit moment. Vrijdag hebben we een movienight gepland bij Lynn thuis en zaterdag gaan we weer uit, want het is geen weekend zonder een feestje!

Ik voel me duidelijk opgewekter nu Lynn weer terug is en het weer warmer was (hoewel het de afgelopen dagen heeft gesneeuwd..). Al is mijn vermoeidheid er nog steeds, ik probeer veel meer te doen en te ondernemen, waarbij Lynn me ook heel erg helpt. De tijd gaat heel snel en ik besef nu erg dat ik over drie maanden afscheid moet nemen van Engeland. Ik wil er deze maanden nog zoveel mogelijk uithalen en zoveel mogelijk beleven. Hopelijk blijft het zo en gaat het vanaf nu allemaal makkelijker, want ik wil niet deze laatste maanden alleen maar thuis zitten.

Deze week is in ieder geval een leuk vooruitzicht!

See you soon!

xoxo

Bestie’s back!

Happy Monday!

Het is 195 dagen geleden dat ik in het vliegtuig stapte om te beginnen als au pair in Londen.

Na een hele intense week is het weer tijd voor een blogpost!

Maandag 5 maart begon ik, na een paar lastige weken, weer bij de gym. Het was weer heerlijk (en verschrikkelijk) en hard nodig... Ik kon daarna niet terug naar huis, want een hele filmcrew was bezig in het huis voor een gaaf televisieprogramma. Ik heb dus de hele dag bij Joey gezeten en na school ook met de kinderen. Pas om 19:15 uur konden we het huis weer in, dat betekende laat eten en héle. HELE vermoeide kinderen.. en Meike.

Dinsdag was het eindelijk zover: Lynn was terug! In de ochtend moest ik haar helpen met haar eerste dag als nieuwe au pair en ik was zo ontzettend blij om haar te zien (zelfs een beetje emotioneel). Eindelijk had ik mijn maatje weer terug en kon het Engelse leven weer een beetje normaal worden. We gingen koffie en gebak eten met Archie, haar nieuwe gastkindje, en later is ze nog bij mij thuis geweest om de kinderen te zien.

De volgende dagen waren opgewekt maar rustig. Ik zat weer lekker in mijn vel en keek heel erg uit naar het weekend.

Op vrijdag stond een brunch gepland met Fenne. We ging naar Le Pain Quotidien, een heel schattig Franse lunchroom. We vonden dat we het erg verdiend hadden na al die sneeuw en ellende, dus hebben we onszelf wat extra getrakteerd. ‘s Avonds moest ik oppassen. Samen met Lynn en ik hebben de kinderen na school hard gewerkt aan een moederdag cadeau, want dat valt hier op 11 maart. We hadden hun handen en voeten in de verf gezet en daarmee hele leuke schilderijen gemaakt, in de vorm van verschillende dieren. Toen de kinderen op bed lagen had Lynn al lekker gekookt en konden we weer als vanouds bijkletsen. Tot 23:00 uur hebben we lekker op de bank genoten van de taco’s en films, maar ging alweer op een oma-tijdstip naar bed.

Zaterdag heb ik snel bij Lynn thuis ontbeten, waarna we naar Oxford Street gingen om te winkelen. Het was zo leuk om deze dingen weer met haar te doen en het voelde weer zo vertrouwd. Na een goede shopdag gingen we naar huis om ons snel om te kleden. Ik ging me klaarmaken bij Lynn thuis want we gingen uit! Eerst cocktails en hapjes bij Slug & Lettuce, ons vertrouwde stekje. Om 23:00 uur waren we in onze favoriete club Tiger Tiger, en wat was het een wilde avond... Maar een super leuke come back.

De dag erna was het moederdag, en hoewel mijn gezin al weg was toen ik wakker werd, heb ik toch mijn best gedaan voor Katie. Ze was erg verrast toen ze thuis kwam en de bos bloemen, de cake, chocolaatjes en de kaart zag. Lynn en ik hebben onze avond goed gespendeerd in de bioscoop. Ook al zaten we op een ongemakkelijke plek (tussen twee koppels) tijdens onze Fifty Shades Freed avondavond, was het een van de leukste momenten tot nu toe.

Deze week begon zwaar. Ik voelde me weer helemaal uitgeput en had totaal geen energie om iets te doen. Ik dacht dat het over zou zijn nu Lynn weer terug is en alles weer ‘normaal’ begon te worden, maar helaas is dat niet zo. Ik probeer mezelf tijd te gunnen om tot rust te komen en weer wat energie te krijgen maar eerlijk gezegd word ik ziek van niets doen. Hopelijk wordt het snel wat warmer en gaan deze dagen snel voorbij. Het weekend wordt vast weer een stuk leuker!

Mijn plannen weet ik nog niet, but I’ll keep you posted!

See you soon!

xoxo

Time to be honest

Het is 186 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Engeland.

Na maanden bloggen is het tijd dat ik eens eerlijk ben over mijn tijd hier in Londen.

De laatste maanden voelde ik me verplicht een blog te schrijven, omdat ik weet dat het leuk is om later terug te lezen. Maar eerlijk gezegd zijn de afgelopen maanden helemaal niet 'blog-waardig'. Voor een hele lange tijd heb ik hier met ontzettend veel tegenzin gezeten. Voor een hele lange tijd vertelde ik mensen hoe leuk ik het hier had en hoe dit het leukste is wat ik ooit heb meegemaakt. Maar eigenlijk is dat echt niet altijd zo. De laatste maanden waren gewoon in één woord (sorry voor mijn taalgebruik) kut.

In mijn laatste posts is het duidelijk dat ik niet veel heb gedaan. Niet omdat ik geen tijd had, niet omdat het weer slecht was, niet omdat ik ziek was, maar eerlijk was het gewoon omdat ik er totaal geen zin meer in had. Het enige wat ik wilde was in bed liggen, Netflixen en naar huis. Na mijn terugkeer naar Nederland in December wilde ik hier niet meer zijn. Ik wilde thuis zijn, bij mijn familie en mijn vrienden. Ik miste alles in Nederland. Ik miste mijn huis, mijn bed, mijn gezin. Ik miste het eten, het uitgaan, mijn vrienden. Ik miste de bezoekjes bij oma en zelfs het Nederlands praten. Toen ik thuiskwam voor kerst voelde ik me zo geliefd en welkom. Ik voelde me zo omringd door iedereen en gemist door mijn familie en vrienden. Ik wilde niet meer weg. Toen ik in Londen terugkwam besefte ik hoe groot het verschil was tussen mijn familie thuis en mijn familie hier. Het verschil in gezelligheid, openheid en het verschil in de kleine dingen binnenshuis. Ik miste de knuffels met mijn moeder en de grappen van mijn vader. Ik miste mijn twee broers die me altijd kwamen vervelen. Ik miste het thuiskomen en je welkom voelen. En dat werd alleen maar erger. Ik ging verlangen naar het moment dat ik in februari weer naar huis mocht. Iedereen was zo blij me te zien en alles voelde zo vertrouwd dat ik absoluut niét terugwilde naar mijn gastgezin. De dag dat mijn vlucht weer ging heb ik zoveel gehuild en ben ik echt met tegenzin het vliegtuig ingestapt. Ik wist dat ik niet nog vier maanden zonder mijn familie kon. Het verdriet in mijn moeder ogen toen we mijn koffer aan het inpakken waren deed me zoveel. We besloten dat ik in april gewoon weer terug kom. Maar die blik vergeet ik echt niet meer.

Tranen rollen over mijn wangen nu ik dit schrijf en ik besef dat dit ook één van de levenslessen is die ik hier heb geleerd. Familie is alles, net zoals vriendschap. Je leert wie er echt om je geeft. Je leert dat je elk moment met geliefden moet waarderen en zoveel mogelijk tijd met ze moet spenderen als mogelijk. Je leert dat je ze moet vertellen wat je voelt. Je leert dat je de momenten met hen niet als vanzelfsprekend moet beschouwen. Je leert ook dat je mensen moet laten gaan die dat wél doen. Maar het beste leer je dat je niet alleen bent, ook al voel je je alleen. Dat er altijd mensen zijn die er zijn om te praten, om je aan het lachen te maken en je willen troosten. De mensen in mijn leven kunnen dat als de beste. Ze hebben me vaak genoeg zien huilen of horen zeggen dat ik naar huis wil. En elke keer zeggen ze me dat ik het kan, dat ik al zo ver ben gekomen en ze zo trots op me zijn voor wat ik heb bereikt. Hoe verschrikkelijk ik me ook voel op zo'n moment, zij zijn er.

Nu ben ik twee weken terug in Engeland, maar het voelt maanden geleden dat ik in Nederland was. Ik heb het ontzettend moeilijk met de eenzaamheid die ik voel deze maanden. En eerlijk gezegd is er niets wat het echt beter maakt. Het enige wat ik wil is met mijn gezin appen of facetimen. Ik wil thuis zijn.

Nu heeft het ook niet echt geholpen dat ik twee weken lang rondliep met een virus en daardoor niets anders kon dan in bed liggen, want wat duren de dagen dan lang. En wat mis je dan je ouders die voor je zouden zorgen, want voor hostparentsis het toch een beetje ongemakkelijk om dat te doen, ook al had ik niets liever gehad.

Het is ook niet makkelijk dat ik bij heel weinig dingen word betrokken. Ik ben vaak alleen thuis in het weekend. Ik word wakker in een leeg huis en moet mezelf maar vermaken tot ze 's avonds weer thuiskomen. Ik voel me alleen.

Dus nee, mijn leven hier in Londen is niet perfect. verre van zelfs. En begrijp me niet verkeerd, ik ben heel dankbaar voor deze kans en mijn lieve gastgezin, want ze geven echt wel om mij, maar het is niet zoals thuis en dat zal het ook niet worden.

Gelukkig komt Lynn morgen terug als au pair van Joey, de zus van Katie. Dan heb ik mijn maatje weer terug en kan ik weer bij haar terecht. Ze zal ook twee straten van mij vandaan wonen, dus ze is letterlijk om de hoek als ik haar nodig heb. Hopelijk blijft de sneeuw nu weg en wordt het weer een beetje warmer, zodat we lekker buiten kunnen zijn en de laatste maanden goed af kunnen sluiten.

Bedankt voor het lezen van deze blog.

See you soon!

xoxo

WAT FIJN DAT JE ER BENT

Happy Friday!!

Het is 177 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Engeland.

Sorry, het bijhouden van deze blog gaat me de laatste tijd niet zo goed af, maar vooral voor mijzelf vind ik het heel belangrijk om het toch bij te houden, dus daar gaat ie weer:

Vrijdag 19 januari, een paar dagen nadat Jesse en Dennis waren geweest, ging ik met Agata naar Camdenom bij te kletsen, ik had haar al ontzettend lang niet meer gezien en we hebben het heel gezellig gehad. We gingen eerst wat drinken bij Camden Coffee, waarna we wat rond gingen wandelen en uiteindelijk helemaal in King's Crossterecht kwamen. Ze had me overgehaald om die avond mee te gaan met haar en haar vrienden, dus dat deed ik. We gingen kijken naar Lumière London: een lichtfestival door de hele stad, een beetje zoals GLOW, maar natuurlijk veel grootser. Het was zó ontzettend koud dat we eigenlijk weinig zin hadden, dus als snel besloten we naar een leuke bar te gaan waar Agata ons trakteerde op een biertje. De avond was niet heel lang of spectaculair, maar zeker wel gezellig!

Die zaterdagavond moest ik oppassen, en voor heel lang ging alles perfect, totdat Annie besloot ontzettend ziek te worden en het chaos werd. Ik bespaar je de gore details, maar geloof me, het was verschrikkelijk.

De rest van de week was Annie ziek thuis en dus zat ik ook opgesloten voor die week.

Zaterdag 28 januari kon ik ein-de-lijk het huis uit en heb ik twee nieuwe meisjes ontmoet. Één daarvan heet Clara en komt uit Duitsland, met haar heb ik nog regelmatig contact. We gingen eerst naar een hele leuke bar in Shoreditch: Strongroom. Na wat flessen wijn liepen we naar Cargo, een club waar ik al vaker was geweest. Heel veel drankjes, dansjes en praatjes later was het om 02:00 uur weer tijd om te gaan.

De maandag erop was het een week vol babysitten, maar niet op mijn eigen kinderen, op de baby van Joey (de zus van Katie). Drie dagen lang heb ik hem overal mee naar toe moeten nemen, en wat was het leuk. Archie is zo'n vrolijke en speelse baby, maar aan het eind van die week was ik helemaal kapot! Totdat ik in mijn portemonnee keek natuurlijk... ;)

Zaterdag ging ik met Carla uiteten in een Chinees restaurant in China Town. Het was geen bijzonder etentje maar we hebben heel veel gelachen. Daarna zijn we nog wat cocktails gaan drinken bij Slug & Lettuce. Het was happy hour tot 22:00 uur dus je kan begrijpen dat wij die kans niet konden laten lopen en dus heel wat cocktailtjes achterover hebben geslagen. Om 23:30 uur stond ik opeens op het metrostation. Niet om naar huis te gaan, maar om Juul en Imani op te halen, want zij waren overgevlogen om een weekendje Londen te ontdekken! Na een lange reis waren we om 01:00 uur bij mij thuis en zijn meteen ons bed ingedoken.

De volgende dag nam ik ze mee naar Camden, want eigenlijk wil iedereen wel daarheen. Na een lunch daar zijn we naar Oxford Street gegaan waar we een hele lange tijd onze jeugd hebben herleefd in de Disney Store en Hamley's, de speelgoedwinkel. Thuis gingen we samen met Ben en Katie eten en daarna hebben we ons klaargemaakt voor een avondje stappen. We gingen naar Tiger TIger en hebben daar een hele leuke avond gehad. Veel gratis shotjes, stukken pizza en een hele wijze man later, lagen we om 06:00 uur weer veilig in ons bedje.

De volgende ochtend hebben we uitgeslapen en na een ontbijt op bed zijn we terug naar Oxford Street geweest om nog even wat te winkelen en daarna doorgegaan naar de Tower Bridge waar we nog uren hebben gewandeld. Helemaal kapot en moe besloten we wat te gaan eten in een Italiaans restaurant. We hadden totaal geen honger dus stiekem was het grote geldverspilling maar dat maakte niet uit, ik was met mijn twee beste vrienden!

De volgende ochtend moesten we al om 04:30 uur op zodat ze hun metro konden halen, en daarna was ik weer alleen...

7 februari gingen we met ons gezin en dat van Joey uiteten bij Zizzi's, een Italiaan. We vierden Archie's en mijn verjaardag.

8 februari stond ik op het vliegveld. Ik ging naar huis. En niemand wist het. Jesse en papa hadden me geholpen dit te plannen, en over enkele uren zou ik in de huiskamer staan met een verbaasde moeder en een verrast broertje. En ze waren toch geschrokken. Ze snapten er niks van en het was zo fijn om te zien hoe blij iedereen was om me weer te zien.

De volgende dag WAS IK JARIG! Deze meid is 19 en dat werd gevierd, of ja, niet echt, want niemand wist dat ik thuis zou zijn voor mijn verjaardag. Het maakte me niks uit, ik was al lang blij dat ik er was. Een rustig dagje dus. Mama en ik hebben opa en oma nog verrast met, nou ja, met mijn aanwezigheid natuurlijk, en met taart! Die avond was het carnaval, dus ik ging ook Juul verrassen, en of hij verrast was. Hij sprong letterlijk de andere kamer in en gilde het uit, oeps!

Die komende dagen was het vooral veel dansen, alcohol en 'HALLO ALLEMAAL' gezang.

17 februari moest ik weer terug, en dat was moeilijker dan ik had gedacht. De gedachte dat ik nu vier maanden niet meer terug zou komen deed me zo veel pijn. Ik heb heel veel gehuild op de terugweg. Gelukkig werd ik warm ontvangen door de twee liefste kinderen in de wereld. Ze waren zo ontzettend blij om me te zien en bleven maar zeggen hoeveel ze me hadden gemist en dat ik nóóit meer terug maar naar huis.

Nu lig ik al een week ziek op bed met een verschrikkelijke hoest, maar ga vanavond toch lekker uit, want ja, het is weekend hè?

Have a lovely weekend

See you soon!

xoxo

new year, new story!

Terug van weggeweest!

Het is 137 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Engeland.

Inmiddels is het al meer dan een maand geleden (!!!) sinds ik voor het laatst wat heb geschreven, schandalig toch? En omdat ik totaal niet meer weet wat er allemaal is gebeurd, begin ik maar vanaf Kerst...

Op de dag van kerstavond ging ik met mijn host family en de rest van de familie lunchen. We waren er al rond 11:00 uur, wat ik verschrikkelijk vroeg vond voor een lunch. Het was erg gezellig, en hebben zelfs nog ergens gratis kerstbomen weten te bemachtigen. Om 15:00 uur gingen we weer naar huis, waarna iedereen helemaal kapot was. 's Avonds heerlijke takeawaybesteld en vroeg naar bed, want de volgende ochtend werd heftig.

Eerste kerstdag, wakker om 06:15 uur. Ik moest wel, aangezien de kinderen op mijn deur stonden te kloppen ''Father Christmas was here! Father Christmas was here!''. Dus ik maar mee naar beneden, en ja hoor, de kerstman was inderdaad geweest. Zo veel cadeau's voor die twee. Een voetbaltafel, Play-Doh, pyjama's, sokken, pokémonkaarten, alles kregen ze. Het was zo leuk om te zien hoe blij ze waren. Enkele spelletjes later ging ik me klaarmaken voor de Engelse Kerst, want om 10:00 uur moesten we naar oma's huis. En zoveel mensen dat er waren. Het was complete chaos. Ik wist niet waar ik moest kijken, de cadeau's vlogen om mijn oren en glazen Prosecco werden aan alle kanten ingeschonken. En toen kwam nog de kerst brunch... WOW! Er was zo ontzettend veel. Er was gekookt voor wel vijftig man, en alles wat zó lekker! Na het eten spelletjes gespeeld met Annie en old-school Mario Kart wedstrijdjes met Ben. Tot 21:00 uur hebben we met zijn allen trivia spellen gespeeld, gelachen en heel veel gegeten. Uiteindelijk ging ik toch maar naar bed, want wat was dit overweldigend..

Dinsdagochtend 04:30 uur. Ein-de-lijk. Wat duurde die vlucht ontzettend lang, naar mijn gevoel, en de weg van de gatenaar de arrivals hall nog véél langer. Maar ik was er, en wat was het heerlijk om mijn lieve papa en broer weer vast te kunnen houden op Nederlandse bodem. En wat heb ik toch ook lieve vrienden die me op komen wachten op het vliegveld... Het verkeerde vliegveld. Ach, wel heel lief, alleen de volgende keer iets meer informatie vragen over mijn vlucht ;). Thuis stond de rest van het gezin me op te wachten en wat raar, maar ook heel gewoon om weer thuis te zijn, aan tafel te zitten en met hen te zijn. Alsof ik niet weg was geweest. Even een powernapin mijn eigen bedje. 's Avonds kwam de hele familie voor het kerstdiner, en voor mij een heel warm welkom. Zo leuk om iedereen weer te zien en dat alles zo natuurlijk en normaal is. Aan het einde van de avond gingen Dennis, Jesse, Imani, Juul en ik even mijn terugkomst inwijden in Mambo's. En dat is altijd een leuk welkom.

De dagen daarna heb ik veel mensen weer ontmoet, ben veel uit geweest maar heb ook lekker met papa en mama op de bank gezeten. Het normale leventje. Ik ben zelfs naar Lynn geweest en samen met haar naar een Lil' Kleine concert geweest, wat ook super was.

Tussendoor nog een gebroken telefoon en een verloren portemonnee... Maar dat is ook allemaal weer goedgekomen.

Nieuwjaar was ook super. Met mijn twee favoriete mensen, Imani en Juul, simpel nieuwjaar gevierd. Veel eten, een beetje alcohol en wat goede meezingers. Geproost met mijn ouders en daarna nog naar wat andere huizen van mensen die we amper kennen, maar toch vol op genieten. Een heel leuk begin van het nieuwe jaar!

De afgelopen dagen waren Jesse en Dennis overgevlogen om me gezelschap te houden. Na lang wachten stonden ze rond 15:00 uur eindelijk voor mijn deur! Ze hebben de familie ontmoet, en meteen waren de kinderen helemaal weg van ze. Elke dag konden ze niet wachten tot de jongens wakker werden om met ze te spelen. De eerste avond zijn we met zijn drieën naar Camdengeweest om daar te eten en een drankje te doen.

Donderdag ochtend stonden Dennis en ik al vroeg op om voor Freddy te zorgen, die thuis bleef terwijl Annie naar school werd gebracht. Toen eenmaal de oma terug was voor Freddy konden wij lekker ontbijten en ons klaarmaken voor een leuke dag. We gingen naar Oxford Street om wat te winkelen. We zijn langs verschillende populaire (en voor hen onbekende) winkels gegaan en ook nog onze jeugd herleefd in de Disney Store. Om de tijd wat op te vullen, wilde Dennis graag naar Platform 3/4 op King's Cross, wat stiekem best tegen viel. Toen was het voor mij tijd om terug naar huis te gaan, ik had immers nog twee kinderen onder mijn hoede. Nadat de jongens zich nog hebben vermaakt in Camden, kwamen zij rond 17:00 uur weer thuis. We gingen ons klaarmaken om heerlijk te gaan uiteten bij een Italiaans restaurant, Zizzi, waar ik een drie-gangen menu voor had gewonnen. Dat kwam dus goed uit! Ondanks te weinig zout, een pittige pizza en geen Ice Tea, was het heel gezellig en hebben we heel veel gelachen. Voor het naborrelen zijn we nog even naar the Joiner's Arms gegaan, een lokale bar.

Vrijdag heeft Dennis de welbekende school run mee beleefd, terwijl Jesse thuis bleef om te studeren (wat goed van hem). Om 09:00 uur een uitgebreid ontbijt gemaakt voor de mannen, en na een leuke, maar vroege ochtend zijn we naar Shoreditchgegaan. Deze wijk staat bekend om zijn street-art, coole restaurants, industriële gebouwen en gave vintagewinkels. Het wordt ook wel de hipster area van Londen genoemd. Deze dag was echt ontzettend leuk. We hebben onze ogen uitgekeken naar de graffiti en kunst die overal te zien is. Ook hebben we veel winkels in- en uitgelopen en heb ik ook nog eens een heel gaaf jasje weten te scoren. Natuurlijk wilden de jongens de echte Engelse fish and chips eten, dus dat was onze lunch voor die dag. Eenmaal weer thuis gingen we koken voor Ben en Katie, waarna we een heel gezellig diner hebben gehad. Veel gepraat en gelachen, maar uiteindelijk toch van tafel moeten omdat je je klaar moet maken voor een avondje stappen. We gingen naar Tiger Tiger met Fenne, een vriendin van Jesse, en haar vriend Ben. Natuurlijk waren Jesse en Dennis hun ID weer vergeten, dus om 23:00 uur weer helemaal terug naar Finchleyom die op te halen... Om 01:00 uur waren we uiteindelijk toch de club binnen en hebben een hele leuke avond gehad.

Op zaterdag konden we heerlijk uitslapen, maar rond 13:00 uur werd er hevig op de deur geklopt dat we maar eens uit bed moesten komen. Freddy en Annie kwamen de kamer ingestormd en wel een uur hebben we zowel een kieteloorlog meegemaakt, gelummeld, zijn er verschillende monsters de kamer binnengedrongen en zijn er wat mensen van het bed gevallen. Om 15:00 uur pas een ontbijtje, en daarna naar Wembley Stadiumvoor een fantastische wedstrijd Tottenham vs Everton! Via Katie en haar familie heeft iedereen een gratis ticket kunnen krijgen, zelfs Fenne kon mee. We hadden allemaal super goede plekken, en oh, what a game. 4-0 voor Tottenhamen ondanks de hele koude voetjes heeft iedereen tot de laatste minuut genoten.

Vandaag zijn Jesse en Dennis om 11:30 uur weer vertrokken naar huis. Ik heb ontzettend veel plezier gehad met ze, maar nu moet ik het toch echt weer even alleen doen.

Maaar niet voor lang, want 2 februari komen Imani en Juul een paar dagen hierheen en niet veel later kom ik naar huis om mijn verjaardag en carnaval te vieren!! En ik heb nog een leuk nieuwtje... Lynn komt weer terug!! Details volgen nog, maar ik ben super enthousiast en kan niet wachten om haar weer te zien.

See you soon!

xoxo

Zie ginds komt de- ...walking in a winterwonderland

Het is nu 102 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Goedemorgen uit het besneeuwde winter wonderland!

Het is weer even geleden sinds mijn laatste post, maar dan heb je ook wat (hoop ik)...

Woensdag 29 november ging ik naar mijn allereerste gig hier in Londen: Tom Walker!! Het concert was in the Garage in het plaatsje Highbury & Islington. Ik ging met een meisje uit Zweden, Nadja. De deuren gingen open om 19:00 uur, maar doordat we allebei tot die tijd moesten werken, waren we er pas om 20:00 uur. We dachten dat we net op tijd waren, maar eenmaal binnen was er nog geen man. Het bleek dus dat er nog twee voorprogramma's kwamen en pas om 21:15 uur Tom zou komen... Oh. Gelukkig hadden we wel wat te kletsen en te lachen. Toen de lichten uitgingen en Tom on stagekwam, was mijn avond echt perfect. Hij was zó ontzettend goed en bescheiden. Echt een Engelsman. Hij kwam nog twee keer terug voor een toegift en eenmaal (echt) weg, stonden Nadja en ik rond 22:45 uur. We gingen allebei met de metro, maar al snel moest ze overstappen dus zeiden we gedag. Ze gaat alleen al met kerst voorgoed naar huis, dus waarschijnlijk zie ik haar niet meer. Ik dacht rond 23:30 uur wel thuis te zijn, wat ik al laat genoeg vond, aangezien ik om 06:30 uur alweer op moest. Dus ik zat in de metro een beetje na te genieten, wordt er omgeroepen dat er tot wel 45 minuten vertraging kon zijn... Awesome. Uiteindelijk was ik pas rond 00:15 uur thuis, dus de volgende dag voelde ik me echt heel beroerd. Maar het was het meer dan waard!!

Vrijdag was pay day, dus ik kon even gaan Sinterklaas-shoppen voor mijn gezin. En wat doe je als je veel wilt kopen voor weinig geld? Naar Flying Tiger, Primark en Hema natuurlijk. Heb ik al gezegd dat ze hier een Hema hebben?

Zaterdag was ik in een positieve bui en ben ik om 08:00 uur opgestaan (geen grapje!) om naar de sportschool te gaan. Ja, je hoort het goed, Meike zet zelfs haar wekker voor de sportschool. 's Middags ben ik gaan winkelen voor het Sinterklaasavondje met Lynn dat op 8 december zou plaatsvinden. Toen ik terug kwam gingen we in huis de (echte) kerstboom opzetten. De kinderen en ik mochten hem versieren, en dat kan ik als geen ander, alleen vonden de kinderen het niet goed genoeg en hebben ze alles uiteindelijk verplaatst. Die Engelsen... De kinderen hadden voor de laatste keer hun schoen gezet, want een paar dagen later zou Sinterklaas komen met alle pakjes. Rond 21:00 uur kwam Lynn langs om in te drinken, het was namelijk zaterdagavond en de hoogste tijd voor een drankje en een dansje. Over die avond ga ik het niet hebben, hou het er maar op dat het een van de heftigste, emotioneelste en raarste avonden van mijn leven was.

De volgende dag moest ik op tijd op, want we hadden een familie uitje. Met de tubenaar Leicester Square voor een lunch bij Jamie's Italian, en wat was dat een goede lunch. Mijn familie weet heel goed waar ze moeten eten, maar het was wel heel veel voor een lunch... Om 14:30 uur liepen we naar het Picadilly Theatrewaar we gingen kijken naar Annie the musical. Het was echt een hele leuke musical, alleen konden de kinderen naar een half uur al niet meer stil zitten, dus concentreren ho maar.

Maandag kreeg ik een smsje van de zus van Katie, of ik even op haar baby wilde passen. Natuurlijk! Een heel leuk jongetje, nu 10 maanden oud. Toen ze weer terug was vroeg ze me of ik vanaf januari, een paar dagen in de week, volle dagen wilde oppassen. Ze zouden me natuurlijk betalen. En of coursezei ik ja. Ik kan het geld goed gebruiken, en wie zegt nou nee tegen zo'n schattig ventje? Eenmaal weer de kinderen opgehaald had ik de uitbarsting van mijn leven. Freddy was al weken niet zichzelf, heel onbeleefd en gewoon niet uit te houden. Dus toen heb ik 'Sinterklaas gebeld' en gezegd dat hij de volgende dag (5 december) niet meer hoefde te komen. Uitgelegd aan de ouders, hebben we besloten Freddy de volgende dag een star chartte geven, gemaakt door Sinterklaas. Als hij de 10 sterren volkrijgt, door goed en beleefd te zijn, zal Sinterklaas terugkomen met de cadeautjes die hij had gekocht. Tot nu toe heeft hij er 6, dus nog 4 te gaan... Wel kregen ze op pakjesavond een paar cadeautjes, en ook ik kreeg van Katie hele leuke dingetjes.

Ik heb een sportmaatje gevonden: een meisje uit Oostenrijk, Réna. Ze woont heel dichtbij en we gaan nu elke keer samen naar de sportschool. Super gezellig en het geeft ons allebei veel meer motivatie om te gaan.

Vrijdag was Sinterklaasavond voor Lynn en mij. We hadden allebei een leuk gedicht voor elkaar geschreven en alle cadeautjes waren ook zeer geslaagd. Daarna nog even een film gekeken met wat Nederlands snoepgoed, waar we daarna nog al ziek van zijn geweest...

Vanochtend werd ik wakker met een compleet witte achtertuin. Er is zo veel sneeuw gevallen, het voelt gewoon als kerst. Ik hoop dat de kinderen en ik een sneeuwpop kunnen maken... Vanmiddag is er een familie lunch bij ons in huis, waar ik heel erg veel zin in heb!

Nog 16 dagen tot ik naar huis kom, en hoe dichterbij het komt, hoe ongeduldiger ik word. IK WIL ZO GRAAG IEDEREEN WEER ZIEN!

Nou, dit was het weer! Een fijne zondag!

xoxo

See you soon!