Het is nu 63 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Hiyaaa!! (Zoals ze dat hier zeggen)

Het is weer een paar weken geleden dat ik wat heb geschreven. Eerlijk gezegd voelde het bijhouden van deze blog meer als een last dan een plezier, maar toch ga ik het volhouden en proberen het leuker te maken voor mezelf.

Na een week met twee verkouden kinderen (pfoe, dat is me wat!) Was het eindelijk weer vrijdag. Natuurlijk had ik weer wat gepland staan met de inmiddels bekende (als je al mijn posts hebt gelezen) Lynn. Na de kinderen te hebben afgezet hadden we afgesproken in Oxford Street om te lunchen. We haalden onze 'lunch-bucketlist' er weer bij en eindigde bij een heel schattig tentje; L'eto in Soho. Een grote vitrine vol met taarten, gebakjes, cakes en koekjes, het plafond vol met bloemen en lichtjes, en een goed uitziende menukaart. Dat was zeker weer smullen! 's Avonds niet uit, maar we gingen wel gezellig uiteten in Camden bij Rossopromodoro waar ze altijd verrukkelijke pizza's hebben (aanrader!)

Zaterdag was het ein-de-lijk THE DAY! Wel een vroege ochtend, maar het was het waard want om 08:30 uur stonden Ben en ik op het vliegveld en drie kwartier (!) later kon ik eindelijk mijn ouders en Wessel weer knuffelen. Wat een heerlijk gevoel was dat. En Meike zou Meike niet zijn als ze niet een paar traantjes liet, maar na twee maanden zonder die drie toppers vind ik dat dat mag. Eenmaal bij mij thuis hadden ze kennisgemaakt met de kinderen en later ook met Katie. We besloten naar Costa te lopen voor koffie en een broodje. Heerlijk bijgekletst gingen we richting het hotel waar mam en Wessel al snel weer lagen te dutten... Dus pap en ik maar de benodigde boodschappen doen. Weer uitgerust (of niet) begonnen we aan de tour door Londen. First stop; Camden Town. We hebben heel veel tijd doorgebracht in Camden Market waar ik niet eens het hele bestaan van wist, dus ik voelde me ook even een toerist. Veel dingen gezien en gegeten, waardoor het al snel weer 18:00 uur was. Ik bedacht dat het wel zo passend was om de echte fish & chips te eten, dus we eindigden onze avond in Poppie's.

Na weinig slaap voor iedereen (vraag ze maar om de details) hadden we om 11:00 uur afgesproken in het hotel waar mijn ouders verbleven. Natuurlijk moest ik ze de highlights van Londen laten zien, dus we brachten een bezoekje aan the London Eye en the Big Ben (die jammer genoeg helemaal in de steigers stond...) Dan maar door het st. James Park, waar we veel lol hebben gehad met eekhoorns en cocopops, om Buckhingham Palace te zien. Het was koud en weer tijd om te zitten, dus voor iedereen een warme drank met gebak. We gingen met de metro door naar de eindbestemming van vandaag; Tragalfar Square, waar we genoten hebben van de zon en de muziek. Al vroeg gingen we richting huis om ons op te frissen, want om 19:30 uur hadden we afgesproken met Lynn (ja, kan niet missen) om ergens wat te gaan eten. Ik vond het heel leuk om mijn ouders voor te stellen en mijn beste vriendin die ik hier heb gevonden, en dat vonden zij ook.

Maandag ochtend werden Wessel en ik alweer vroeg wakker doordat ze in mijn huis de vloer kwamen leggen... Oeps, even vergeten! We konden dus ook niet ontbijten en dat betekende maar een ding; to take away, please! Vandaag gingen we naar Oxford Street om te winkelen, wat dat kun je heel goed hier. Na een paar uur winkel in en winkel uit vond iedereen het tijd voor koffie. Ik wist natuurlijk wel een leuk tentje... bleek dat nog 30 minuten lopen te zijn (Sorry mam!). Weer lekker koffie met gebak gevolgd door een tripje naar Covent Garden. Katie had ons uitgenodigd om 's avonds te komen eten, dus om 20:00 uur zaten we allemaal gezellig aan tafel te eten en te kletsen. Heel raar om je eigen gezin en gastgezin bij elkaar te zien. Ze konden het goed met elkaar vinden en het was een hele leuke avond.

Dinsdag, de laatste dag (traantje). We gingen naar the Tower Bridge waar we ook in zijn geweest om over de glazen vloer te lopen, en dat was nog best hoog! Ons plan was ook the Tower of London te bezoeken, maar dat was uiteindelijk toch nog best duur. Dan maar rondstruimen door de vele straten, onder andere door Leadenhall Market en metde metro een bezoekje aan King's Cross voor Platform 9 3/4, waarna de dag voor pap en mam er weer op zat. Wessel en ik wilden nog wat winkelen, wat eindigde in high-speed shopping, want om 20:00 uur hadden we met z'n vieren afgesproken bij the Chicken Society in Finchley. Onze buikjes weer vol gingen we met z'n allen nog naar de hotelkamer waar we heel veel lol hebben gehad.

Woensdagochtend was het helaas tijd om afscheid te nemen. Het was heel moeilijk om weer doei te zeggen na zo'n leuke week, de weg naar huis voelde dan ook ontzettend lang. Gelukkig werd ik thuis goed opgevangen met koffie en een lekker ontbijt. 's Avonds nam mijn hostfamily me mee uiteten bij Zizzi, een Italiaans restaurant, wat ontzettend lief was van ze.

De dagen daarna waren ontzettend moeilijk. Ik voelde me heel erg alleen, aangezien Lynn ook naar huis was en mijn gastgezien ook een paar dagen op vakantie waren. Daar zat ik dan, alleen in dat huis. Het was verschrikkelijk en het liefst had ik het eerste vliegtuig naar huis gepakt... Maar ik ben er nog steeds.

Zondag middag ben ik voor het eerst mee geweest naar de family lunch die deze familie elke zondag houdt. Om 12:00 uur waren we daar, als eerste gelukkg, zo kon ik een beetje in de stemming komen en me op mijn gemak voelen in het huis. Nadat iedereen was binnengedruppeld kwam het onwijs grote lunch buffet uit de oven; een hele kip, aardappels, worstjes, groentes in alle soorten en maten, echt alles was er. Maar dat was niet het enige, want na die lunch kwam ook nog een dessert (woehoe!); pudding, ijs, taart, echt de hemel. Ik zat daarna natuurlijk helemaal vol. We zijn daar tot 17:00 uur gebleven, ook al was iedereen al lang weg. Ik vond het heel gezellig, ook onwenning, maar dat had ik wel verwacht, aangezien ik heel die familie niet eens kenden. Ik was heel blij dat ik mee was geweest en deze traditie ook mee mocht beleven.

Gister was het Halloween, wat betekende dat we de leuk gegraveerde pompoen, watermeloen en ananas aan konden steken. De kinderen mochten helaas niet verkleed naar school maar ze hebben vrijdag een Halloween Disco Party op school, waar ik dus bij moet zijn. Dat wordt nog heel wat!

Na de week met mijn familie besef ik hoe erg ik thuis mis. Ik wil dolgraag even naar huis om iedereen weer te zien. Vrienden, familie... Het is heel lastig om ze te zien via je telefoon en te beseffen dat je niet gewoon even langs kunt gaan. Ik heb overwogen om eerder naar huis te gaan vóór kerst, maar ik denk dat het alleen maar lastiger wordt als ik vaker thuis ben. Steeds weer afscheid nemen is zwaar en kost ontzettend veel energie. Ook kost het heel veel geld, maar ik zou zo graag even de tijd doorspoelen tot kerst...

Gelukkig komt Lynn morgenavond weer thuis, wat betekent dat ik mijn better half weer dichtbij heb en we weer uit kunnen gaan, kunnen lunchen, kletsen, lachen en er weer iemand is die me uit mijn negatieve gedachten sleurt. Want zo'n persoon moet je in je leven hebben als je een experience als dit wilt doorstaan.

Have a good day!

xoxo