meikerooijakkers.reismee.nl

My mommy and daddy are your mommy and daddy

Het is nu 89 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Happy Tuesday!

Na weer een langzame, maar intensieve week is het weer tijd voor een update over mijn leuke leventje hier.

Mijn weekdagen waren, zoals altijd, niet zo spannend. Ik ben veel geld aan het sparen (of ja, ik doe een poging tot), waardoor ik alleen geld uit kan geven in het weekend. Zo ook afgelopen weekend:

Vrijdag was het Black Friday, wat betekent dat er in (bijna) alle winkels grote kortingen waren. Je weet wat dat betekent: Shopping time!!Ja ja, Lynn en ik waren er goed op voorbereid en gingen al vroeg de stad in om onze aankopen tedoen, because we loovee sale. Het was chaos: mensen die de winkels binnen stormden, kleding uit elkaars handen trokken, over elkaar heen liepen richting de kassa, moeders die elkaar in de haren vlogen voor het laatste cadeautje... Maar niet hier in Londen. Het was na mijn verwachting best rustig in de winkels, natuurlijk waren er wel veel mensen, maar iedereen deed gewoon zijn ding. Na bijna vijf uur geshopt te hebben gingen we tevreden naar huis. Toen ik thuis kwam moest ik er toch echt aan geloven: Ik moest naar de sportschool. Ik had de dag ervoor ein-de-lijk mijn membership gekocht dus ik moest van mezelf maar eens gaan kijken. Dus ik in mijn nieuwe sportoutfit en goede zin (vooral zenuwen) naar de sportschool. Het was zó groot! Twee verdiepingen vol apparatuur en mannen die eruit zagen als kanonnen. Wat ongemakkelijk was dat. Maar ik heb het gedaan en het voelde stiekem toch wel heerlijk, iets beter dan buiten hardlopen in die kou.

Zaterdag, na een hele slechte nacht, besloten Lynn en ik maar even naar de Hema te gaan. Die hebben ze hier ook ja, had ik dat al gezegd? Ze hadden zelfs pepernoten, peperkoek, paprikachips, al die heerlijke Nederlandse goedjes, dus dat werd inslaan! De winkels waren nog open, dus waarom niet nog even wat meer Black Friday dealsshoppen? Geen goed idee, want wat hebben ze toch leuke dingen hier. Geen zorgen, ik heb me (redelijk) in kunnen houden. We stopten even voor wat avondeten bij Tortilla, een heerlijke burrito restaurant. Na een hele (héle) lange zit dachten we, we willen nog helemaal niet naar huis. Dus dan maar een cocktailtje bij Slug & Lettuce. Voor de verandering bestelden we een Apple Pie Martini. Ja, appeltaart. Hij was echt geweldig, een martini met slagroom er boven op (iets voor jou, of niet pap?) Maar het was nog maar 20:30 uur, en we hadden nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. Toen kwam het idee: We wilden uit... Maar zaten allebei in een dikke trui, niet echt club material. Waarom niet gewoon een goedkope outfit kopen en richting de club? Er waren niet te min overal kortingen, en we hadden inmiddels nog een kwartier voordat de winkels dicht gingen... RENNEN! Snel door de winkels, op zoek naar een koopje. En ja hoor, al snel hadden we een uitgaansoutfit. Maar we hebben niet eens make-up op? Hurry, naar de Boots waar we wat make-up hebben 'uitgeprobeerd' en wat parfum hebben 'getest'. Zo, wij zijn klaar. Op naar de club! Een uurtje later stonden we dansjes te wagen op de dansvloer in onze gloednieuwe outfits en de beste make-up.

Gisteren kreeg ik echt de leukste verrassing voor mijn deur. Hij kwam net voordat ik de kinderen op moest halen, dus de hele weg naar school en weer naar huis kon ik mijn gedachten niet van het pakje afhouden. Nou ja, het was meer een pakket, groot en zwaar. Eenmaal thuis hadden de kinderen ook een kaart van Sinterklaas gekregen (deze keer niet door mevrouw zelf geschreven) en dat vonden ze echt super! Alleen dachten ze dat het grote pakket bij de kaart hoorde... Sorry guys!Ik opende het toen de kinderen even niet keken, en achteraf bleek het ook pas voor 5 December te zijn, maar ik, met mijn nieuwschierige hoofd had dat even niet bedacht. Zoveel cadeautjes voor mij. Wat bleek, een paar lieve mensen, die ik mijn familie mag noemen, hadden er allemaal wat ingestopt, kaarten, cadeautjes, snoepgoed. Ik heb gehuild en heel veel gelachen. Annie vroeg waarom ik verdrietig was, en ik vertelde haar dat ik mijn familie heel erg miste. Ze zei het liefste wat ze maar kon zeggen: ''But maybe you can pretend my mommy and daddy are also your mommy and daddy.'' Waarna ze bij me op schoot kwam zitten en me stevig knuffelde. *huilt nog meer* Nogmaals bedankt voor alle lieve woordjes in de kaarten en de leuke cadeautjes, ik waardeer dit enorm!

Nu het december wordt en al die familiefeesten dichterbij komen, is het extra zwaar om niet thuis te zijn. De weken voelen langer en ik denk steeds meer aan thuis, hoewel ik mezelf wel probeer af te leiden. Ik mis nu gewoon de simpele dingen, de familiebezoekjes, even op de koffie, in mijn pyjama op de bank naast papa en mama, uitgaan met mijn vrienden, alles wat zo normaal lijkt is hier zo anders en ik heb gewoon heel veel behoefte aan al die simpele dingetjes. Nog 28 dagen...

Maar deze maand hebben ik nog hele leuke dingen gepland. Morgen ga ik naar mijn allereerste concert hier in Londen: Tom Walker! Zaterdag ga ik weer uit met lieve Lynn. Zondag neemt mijn gezin mij mee naar de musical Annie, waarna we ook gaan uit eten. Op 5 december is het hier in huize Horwood ook pakjesavond, wat ik heel spannend vind, want ik heb geen idee hoe dat uit gaat pakken. 8 december vieren Lynn en ik samen Sinterklaas, en dan is het nog maar twee weekjes, met Kerstmis the English way ook nog in het verschiet! Saai wordt het in ieder geval niet!

See you soon!

xoxo

Fatigue

Het is nu 82 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Happy Monday! Nou ja, maandagen zijn niet tof, maar we moeten deze blog toch positief beginnen...

De afgelopen week is het me opgevallen dat ik elke dag verschrikkelijk moe was. Elke dag viel ik in slaap zodra ik zat en het was zo erg dat ik niets wilde of kon doen, ik had gewoon geen energie. Na een gesprek met mijn lieve ouders (ik mis jullie) ga ik toch maar aan de vitaminen, die tot nu toe erg goed helpen!

Al heb ik de heimwee onder controle, duren deze weken naar mijn gevoel erg lang. Dat zal vast wel komen doordat ik niets doe, maar ook omdat ik iedereen erg mis en erg uitkijk naar mijn tripje naar huis met kerst. De kinderen waren vorige week ook niet bepaald engeltjes dus zij hielpen me ook niet.

Vrijdag vroeg in de ochtend kwamen er wel twintig mensen in ons huis om het te gebruiken als set voor een TV programma. Het programma wordt op oudjaarsavond uitgezonden. Maar dat betekende dus dat ik de hele dag het huis uit moest zijn... En wat doe je dan? Nou, dan ga je naar je beste vriendin en haar een beetje vervelen. We zijn de deur uitgegaan en overal een beetje rondgehangen, tot dat ik de kinderen weer op moest halen. Op een gegeven moment kwamen Lynn en ik bij de Tommy Hilfiger store waar je gratis koffie kon halen in hun nieuwe bar. We waren wat aan het kletsen en aan het analyseren hoe leuk de barista was, bleek hij Nederlands te zijn. Nou ik had mijn droomman gevonden hoor. Helaas moesten we er weer vandoor en weet ik niets van hem. Ach ja, ik ga wel gewoon elke ochtend mijn koffie halen daar... Na school moesten de kinderen en ik naar het huis van de zus van Katie, die ons goed heeft opgevangen, ondanks dat de kinderen (weer) niet echt meewerkten. Rond 19:00 uur konden we weer het huis binnen, dus ik moest me snel omkleden en klaarmaken, want Lynn en ik gingen uit. We besloten naar Club Cargo te gaan in Shoreditch. Het was nog een hele toch om het te vinden, maar eenmaal binnen was het echt super leuk. De muziek was precies waar we van houden, al waren de drankjes wel echt belachelijk duur: Een half glaasje wijn £6,50 en een cocktail £12,50... Dat doen we dus ook nooit meer. Na veel gedans gingen we rond 02:30 uur op zoek naar iets om te eten... Grootste fout van de avond, want het was niet te vreten. We hebben het langs de weg laten staan en ben er de hele avond nog ziek van geweest. Om 04:30 uur lag ik in bed.

De volgende dag was een rustdag. 's Avonds moest ik oppassen, wat betekende dat ik samen met de kinderen hun schoen mocht zetten. Ik heb ze 'Sinterklaas Kapoentje' geleerd en dat hebben we gezongen, nadat we wat lekkers voor Amerigo hebben neergelegd. Van Sinterklaas kregen doe-het-zelf Zwarte Pietenmuts en Sinterklaashoed. Ze zijn er dol op en dragen ze de hele dag, elke dag.

Zondag, aan het einde van de middag, gingen Lynn en ik schaatsen bij een rooftop bar, op een dak dus. Het heet Skylight en het was echt bijzonder mooi. We hebben denk ik wel een uur geschaatst en daarna even binnen opgewarmd met cheesy chips.

Ik ben zo blij met alle brieven en kaartjes die ik krijg, ik hang ze allemaal in mijn kamer en lees ze wel honderd keer!

Sorry voor mijn niet zo spannende blog posts de laatste tijd. Zoals je leest voel ik me niet op mijn best en dat merk je ook aan het gebrek aan uitstapjes. Ik hoop dat dit in de loop van de komende weken beter wordt, maar dat komt vast wel goed met kerst en nieuwjaar in zicht!

See you soon!

xoxo

Weekend adventures

Het is nu 74 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Good evening! Ik hoop dat jullie de maandag hebben overleefd, ik wel.. Min of meer. Eerst over het weekend vertellen.

Vrijdag weer een poging gedaan om een bankrekening te openen hier in Engeland, maar wat een gedoe is dat zeg. Ik ben nu al een maand bezig en nog steeds is het met niet gelukt. Teleurgesteld ging ik met Lynn even wat drinken en richting Piccadilly Circus, om wat rond te snuffelen in Boots, de Kruidvat van Engeland. Eenmaal weer in Finchley moest ik mijn telefoon laten maken, want een week geleden had ik hem laten vallen... Oeps. Daar ging heel mijn loon voor de komende week. 's Avonds ging ik met Lynn uit en heb ik me op het metrostation om moeten kleden omdat ik persé een outfit van haar wilde lenen. We wist niet zo goed naar welke club we wilde, dus toen we in Leicester Square aankwamen, gingen we een bureau binnen die kaartjes verkocht voor verschillende clubs. We hadden 4 clubkaartjes voor de prijs van één, dus dat leek ons een goede deal. Nou, alle clubs waren dus helemaal niks. We gingen terug om te klagen, ons geld terug te vragen of eventueel onze overgebleven kaartjes in te ruilen voor nieuwe. De man lachte ons zowat uit en op een gegeven moment werd ik zo boos. Hij zei dat de clubs helemaal vol waren en super leuk waren, maar toen we er twee minuten geleden nog langs liepen was er geen man. Hij beloofde ons dat hij ons nieuwe kaartjes zou geven, nadat hij een groep meiden had weggebracht naar een club. Wij daar wachten, en toen hij eenmaal weer terug was ging hij naar binnen om te overleggen met een collega. Hij vroeg ons even later ook naar binnen maar nee hoor, zijn collega zei dat ze ons geen kaarten kon geven. Ik werd echt gek. Ik wilde gewoon mijn geld terug of nieuwe kaartjes, want dit was gewoon helemaal niks. Na een lange discussie en wat geschreeuw zijn we boos en teleurgesteld weer weg gegaan. We gaan naar de oude en vertrouwde Zoo Bar waar we ook nog eens entree moesten betalen, en uiteindelijk bleek daar ook niemand te zijn. Niet zo'n geslaagde avond dus.

Zaterdag, tegen het einde van de middag, ging ik met Lynn naar een kerstmarkt in Leicester Sqaure. Ze verkochten er heerlijk eten en hele leuke kerst souvenirtjes. Na de markt doorgelopen te hebben, zijn we op zoek gegaan naar een plekje om te eten. We eindigden bij Zebrano in Soho waar we fish and chips hebben gegeten met een heerlijke cocktail. Toen moesten we ons haasten naar Finchley, we gingen namelijk naar de film (Bad Mom's Christmas). Het bleek uiteindelijk nog een hele wandeling te zijn van het station naar de bioscoop, en eenmaal binnen waren we net op tijd... Dachten we. Toen we onze plekken hadden gevonden bleek de reclame letterlijk nog een half uur te duren, dus we konden even uit hijgen. De film was echt heel leuk, maar vooral de mensen in de zaal waren hilarisch, aangezien ze veel te hard moesten lachen om alles. Eenmaal weer thuis hadden de kinderen hun schoen gezet, dus Sinterklaas moest even wat in de schoentjes doen. Een cadeautje, wat pepernoten en snoep. Ze vonden het geweldig en zijn erg enthousiast voor de volgende zaterdag.

Zondag middag ging ik lunchen met Rhiannon in Camden Town bij the Cereal Killer Café, waar ze letterlijk alle soorten cornflakes hebben, freakshakes, mega hot chocolates en zelfs cereal ijs. We konden op bedden zitten, ze draaiden echte 80's muziek en overal om ons heen hing old school kinderspeelgoed. Daarna even verschillende vintage winkels binnen. Thuis even gerust en last minute wilden Lynn en ik kaartjes kopen voor de MTV EMA's, maar vlak voor onze neus waren de goedkoopste verkocht. Toch gingen we er heen, in de hoop dat mensen daar kaartjes verkochten. Onderweg heel snel eten en even verdwaald raken, maar we kwamen precies op tijd aan. Er was daadwerkelijk iemand die kaartjes verkocht, alleen voor meer dan het dubbele dan wat we wilden betalen. De rode loper was al aan de gang en we hadden goed zicht op de sterren. Ik heb artiesten zoals Lil' Kleine, Hailey Baldwin en de cast van Geordie Shore gespot. Toch wilden we zoeken naar een mogelijke poging tot kaartjes, maar tot op het laatste moment waren er geen kaartjes beschikbaar. Teleurgesteld gingen we weer naar huis.

Vanochtend was ik zo moe en het was zo koud. Nadat ik de kinderen naar school had gebracht en weer thuis was voelde ik me zo op dat ik gewoon weer even moest gaan liggen. Ik ben weer begonnen met het terug lezen van mijn fotografie lessen, want ik wil toch echt weer mijn passie terug.

Ik mis thuis echt heel erg en kan echt niet wachten om met kerst weer thuis te zijn. Ik vind het heel zwaar om zonder familie en vrienden te zijn en sommige zo weinig te spreken. Ik probeer wel zo veel mogelijk te genieten, maar ik heb heel veel behoefte aan het samen zijn met familie en vrienden. Het is erg moeilijk om er niet te vaak aan te denken, maar ik doe mijn best.

Dus stuur gerust een berichtje of vraag om te facetimen want ik kan al het gezelschap gebruiken!

See you soon.

xoxo

Let me tell you a story...

Het is nu zeventig dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Een hele goede, koude en donkere avond allemaal!

Terwijl ik de kinderen Nederlands aan het leren ben, ga ik even deze blog schrijven.

Afgelopen vrijdag, toen de kinderen en ik thuis kwamen van school, lag er een brief in de brievenbus. En wel van de enige echte Sinterklaas! Ja ja, ik heb de Sint een brief geschreven of hij dit jaar ook langs Finchley kan komen, aangezien ik hier twee hele lieve kinderen heb zitten die graag kennis maken met de oude, wijze man (en zijn cadeaus). Hij schreef dat ze aanstaande zaterdag hun schoen mogen zetten en dat elke zaterdag mogen doen tot pakjesavond op 5 december. Dat wordt spannend...

De laatste keer dat ik schreef kwam Lynn naar huis, en ja hoor, wat heb ik haar gemist. We zouden de vrijdag uit gaan, want dat hadden we al twee weken niet gedaan, werd Lynn ziek dus had ik een rustig weekendje thuis. Zaterdag moest ik oppassen, en Lynn kwam me gezelschap houden. Terwijl ik de kinderen naar bed bracht, kookte zij een heerlijke pasta. Met een hele slechte wijn maar wel een heel lekker toetje hadden we onszelf daarna naar de bank verplaatst voor een film, die we uiteindelijk helemaal niet hebben gevolgd.

Zondag avond ging ik met twee Italiaanse meisjes naar Victoria Park in Oost Londen, waar we Lynn en een Frans meisje zouden meeten voor the Bonfire Night fireworks. Dit is een jaarlijkse viering van de mislukking van het buskruitverraad dat plaatsvond op 5 november 1605. Dit was een complot van enkele katholieken om het Engelse Parlement op te blazen. Het was echt ontzettend druk onderweg naar Victoria Park en eenmaal daar moesten wij drieën (uiteindelijk wel een uur) wachten op Lynn en het Franse meisje. Het evenement was inmiddels al begonnen, maar ze waren er nog steeds niet. Wij hadden in ieder geval genoten van het vuurwerk en de muziek, maar toen het afgelopen was en we de andere wilden bereiken, was er geen enkel bereik en geen internet. Dus wij in de rij om uit het park te komen en uiteindelijk een hele zoektocht gehad daar de twee, maar we hadden elkaar gevonden. Nu nog ergens wat eten, want het was al inmiddels al 20:00 uur en we hadden nog geen eten gezien. Dan maar weer terug reizen naar Camden waar we langs een Mexicaans restaurant kwamen, Tortilla, en dat was precies wat we nodig hadden. Delicious!

Maandagen zijn altijd de moeilijkste dagen, dus Lynn en ik besloten en rustig aan te doen en wat koffie te gaan drinken. We wilden allesbehalve naar huis, dus even terug naar Nederlandse bodem... In Engeland: de HEMA! Ja ja, die hebben ze dus werkelijk hier. Wat heb ik dat gemist zeg. Ook al rook het er niet naar de uitgedroogde rookworsten en hoorde je niet die Nederlandse vrouwe stem praten over wat een geweldige HEMA producten ze hebben, was het echt fantastisch om je thuis te voelen in een winkel. We hebben er onze ogen uitgekeken. ''Oh, ik wil dit!'' ''Ik MOET dit hebben.'' ''Dit is echt té schattig.''

Dit is misschien niet het meest gepaste wat ik hier om moet zetten, omdat iedereen dit kan lezen, maar ik MOET het echt met jullie delen. Gisteravond, na het avondeten, vroeg Katie of we een grappig verhaal wilden horen. Natuurlijk wilden we dat. Jullie waarschijnlijk ook, dus hier komt ie:

De au pair van een familielid van Katie, moest koken voor de familie. Ze had worstjes van varkensvlees gekocht, maar de familie is Joods, dus de host mom vroeg haar om ze naar mijn huis te brengen, omdat wij ze wel wilden. Ik was thuis en hoorden de brievenbus klapperen. Toen ik een uur later ging kijken, lag er niks voor de deur. Ik bedacht dat ik het me had verbeeld of het de wind was die de brievenbus liet klapperen. Maar haar host mom vertelde Katie dat die au pair die worstjes dus door de brievenbus heeft geschoven, terug kwam naar huis en vertelde dat er niemand thuis was en ze ze dus door de brievenbus heeft gedaan. Haar host mom vond dat maar vreemd (niemand geeft haar ongelijk) en zei dat je niet zomaar worstjes door iemands brievenbus kunt duwen. Toen is de au pair dus weer terug naar mijn huis gegaan, heeft haar hand door de brievenbus gestoken en de worstjes weer terug genomen.....

JA DIT IS EEN WAARGEBEURD VERHAAL.

Graag gedaan, ik weet zeker dat je hebt gelachen. Wij in ieder geval wel.

Morgen is het vrijdag: PARTY TIME!!! Weer lekker met Lynn uit, drankjes en dansjes doen.

Ik wens jullie een heel fijn weekend en...

See you soon!

xoxo


FInally!

Het is nu 63 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Hiyaaa!! (Zoals ze dat hier zeggen)

Het is weer een paar weken geleden dat ik wat heb geschreven. Eerlijk gezegd voelde het bijhouden van deze blog meer als een last dan een plezier, maar toch ga ik het volhouden en proberen het leuker te maken voor mezelf.

Na een week met twee verkouden kinderen (pfoe, dat is me wat!) Was het eindelijk weer vrijdag. Natuurlijk had ik weer wat gepland staan met de inmiddels bekende (als je al mijn posts hebt gelezen) Lynn. Na de kinderen te hebben afgezet hadden we afgesproken in Oxford Street om te lunchen. We haalden onze 'lunch-bucketlist' er weer bij en eindigde bij een heel schattig tentje; L'eto in Soho. Een grote vitrine vol met taarten, gebakjes, cakes en koekjes, het plafond vol met bloemen en lichtjes, en een goed uitziende menukaart. Dat was zeker weer smullen! 's Avonds niet uit, maar we gingen wel gezellig uiteten in Camden bij Rossopromodoro waar ze altijd verrukkelijke pizza's hebben (aanrader!)

Zaterdag was het ein-de-lijk THE DAY! Wel een vroege ochtend, maar het was het waard want om 08:30 uur stonden Ben en ik op het vliegveld en drie kwartier (!) later kon ik eindelijk mijn ouders en Wessel weer knuffelen. Wat een heerlijk gevoel was dat. En Meike zou Meike niet zijn als ze niet een paar traantjes liet, maar na twee maanden zonder die drie toppers vind ik dat dat mag. Eenmaal bij mij thuis hadden ze kennisgemaakt met de kinderen en later ook met Katie. We besloten naar Costa te lopen voor koffie en een broodje. Heerlijk bijgekletst gingen we richting het hotel waar mam en Wessel al snel weer lagen te dutten... Dus pap en ik maar de benodigde boodschappen doen. Weer uitgerust (of niet) begonnen we aan de tour door Londen. First stop; Camden Town. We hebben heel veel tijd doorgebracht in Camden Market waar ik niet eens het hele bestaan van wist, dus ik voelde me ook even een toerist. Veel dingen gezien en gegeten, waardoor het al snel weer 18:00 uur was. Ik bedacht dat het wel zo passend was om de echte fish & chips te eten, dus we eindigden onze avond in Poppie's.

Na weinig slaap voor iedereen (vraag ze maar om de details) hadden we om 11:00 uur afgesproken in het hotel waar mijn ouders verbleven. Natuurlijk moest ik ze de highlights van Londen laten zien, dus we brachten een bezoekje aan the London Eye en the Big Ben (die jammer genoeg helemaal in de steigers stond...) Dan maar door het st. James Park, waar we veel lol hebben gehad met eekhoorns en cocopops, om Buckhingham Palace te zien. Het was koud en weer tijd om te zitten, dus voor iedereen een warme drank met gebak. We gingen met de metro door naar de eindbestemming van vandaag; Tragalfar Square, waar we genoten hebben van de zon en de muziek. Al vroeg gingen we richting huis om ons op te frissen, want om 19:30 uur hadden we afgesproken met Lynn (ja, kan niet missen) om ergens wat te gaan eten. Ik vond het heel leuk om mijn ouders voor te stellen en mijn beste vriendin die ik hier heb gevonden, en dat vonden zij ook.

Maandag ochtend werden Wessel en ik alweer vroeg wakker doordat ze in mijn huis de vloer kwamen leggen... Oeps, even vergeten! We konden dus ook niet ontbijten en dat betekende maar een ding; to take away, please! Vandaag gingen we naar Oxford Street om te winkelen, wat dat kun je heel goed hier. Na een paar uur winkel in en winkel uit vond iedereen het tijd voor koffie. Ik wist natuurlijk wel een leuk tentje... bleek dat nog 30 minuten lopen te zijn (Sorry mam!). Weer lekker koffie met gebak gevolgd door een tripje naar Covent Garden. Katie had ons uitgenodigd om 's avonds te komen eten, dus om 20:00 uur zaten we allemaal gezellig aan tafel te eten en te kletsen. Heel raar om je eigen gezin en gastgezin bij elkaar te zien. Ze konden het goed met elkaar vinden en het was een hele leuke avond.

Dinsdag, de laatste dag (traantje). We gingen naar the Tower Bridge waar we ook in zijn geweest om over de glazen vloer te lopen, en dat was nog best hoog! Ons plan was ook the Tower of London te bezoeken, maar dat was uiteindelijk toch nog best duur. Dan maar rondstruimen door de vele straten, onder andere door Leadenhall Market en metde metro een bezoekje aan King's Cross voor Platform 9 3/4, waarna de dag voor pap en mam er weer op zat. Wessel en ik wilden nog wat winkelen, wat eindigde in high-speed shopping, want om 20:00 uur hadden we met z'n vieren afgesproken bij the Chicken Society in Finchley. Onze buikjes weer vol gingen we met z'n allen nog naar de hotelkamer waar we heel veel lol hebben gehad.

Woensdagochtend was het helaas tijd om afscheid te nemen. Het was heel moeilijk om weer doei te zeggen na zo'n leuke week, de weg naar huis voelde dan ook ontzettend lang. Gelukkig werd ik thuis goed opgevangen met koffie en een lekker ontbijt. 's Avonds nam mijn hostfamily me mee uiteten bij Zizzi, een Italiaans restaurant, wat ontzettend lief was van ze.

De dagen daarna waren ontzettend moeilijk. Ik voelde me heel erg alleen, aangezien Lynn ook naar huis was en mijn gastgezien ook een paar dagen op vakantie waren. Daar zat ik dan, alleen in dat huis. Het was verschrikkelijk en het liefst had ik het eerste vliegtuig naar huis gepakt... Maar ik ben er nog steeds.

Zondag middag ben ik voor het eerst mee geweest naar de family lunch die deze familie elke zondag houdt. Om 12:00 uur waren we daar, als eerste gelukkg, zo kon ik een beetje in de stemming komen en me op mijn gemak voelen in het huis. Nadat iedereen was binnengedruppeld kwam het onwijs grote lunch buffet uit de oven; een hele kip, aardappels, worstjes, groentes in alle soorten en maten, echt alles was er. Maar dat was niet het enige, want na die lunch kwam ook nog een dessert (woehoe!); pudding, ijs, taart, echt de hemel. Ik zat daarna natuurlijk helemaal vol. We zijn daar tot 17:00 uur gebleven, ook al was iedereen al lang weg. Ik vond het heel gezellig, ook onwenning, maar dat had ik wel verwacht, aangezien ik heel die familie niet eens kenden. Ik was heel blij dat ik mee was geweest en deze traditie ook mee mocht beleven.

Gister was het Halloween, wat betekende dat we de leuk gegraveerde pompoen, watermeloen en ananas aan konden steken. De kinderen mochten helaas niet verkleed naar school maar ze hebben vrijdag een Halloween Disco Party op school, waar ik dus bij moet zijn. Dat wordt nog heel wat!

Na de week met mijn familie besef ik hoe erg ik thuis mis. Ik wil dolgraag even naar huis om iedereen weer te zien. Vrienden, familie... Het is heel lastig om ze te zien via je telefoon en te beseffen dat je niet gewoon even langs kunt gaan. Ik heb overwogen om eerder naar huis te gaan vóór kerst, maar ik denk dat het alleen maar lastiger wordt als ik vaker thuis ben. Steeds weer afscheid nemen is zwaar en kost ontzettend veel energie. Ook kost het heel veel geld, maar ik zou zo graag even de tijd doorspoelen tot kerst...

Gelukkig komt Lynn morgenavond weer thuis, wat betekent dat ik mijn better half weer dichtbij heb en we weer uit kunnen gaan, kunnen lunchen, kletsen, lachen en er weer iemand is die me uit mijn negatieve gedachten sleurt. Want zo'n persoon moet je in je leven hebben als je een experience als dit wilt doorstaan.

Have a good day!

xoxo

Loneliness but a great friendship

Het is nu 48 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Nu ik hier zo'n zeven weken zit, heb ik al heel veel meegemaakt. Veel leuke dingen, maar ook veel last gehad van heimwee en struggles met mijzelf. Vorige week voelde ik me erg down en alleen. Ik zat niet lekker in mijn vel en wilde de deur eigenlijk niet uit. Veel in bed gelegen en geslapen, om de dag maar door te komen. Katie merkte gelukkig dat er iets met me was en we hebben het er uitgebreid over gehad. Ik ben blij dat we zo close zijn en ze echt om me geven en me willen helpen. Toch is het wel anders, zonder je familie en vrienden van thuis die je kunnen steunen. Ik probeer positief te blijven, maar dat gaat lastig wanneer je niet blij bent met jezelf en je jezelf opsluit.

Toch ging ik vrijdag met Lynn om 10:00 uur naar Oxford Street om schoenen te kopen. Ik kan heel goed met haar praten en dus had ik haar ook verteld hoe ik me voelde. Gelukkig begrijpt ze me heel goed en kunnen we alles met elkaar delen. Na een lange zoektocht (alles was uitverkocht) had ik mijn schoenen gevonden. Na al dat shoppen hadden we honger gekregen dus rond 13:00 uur zaten we aan een heerlijke lunch bij Drury 188-189 op Covent Garden. 's Avonds hadden we afgesproken om naar Leicester Square te gaan, we hadden namelijk kaartjes gekocht voor een pub crawl: zeven verschillende barren met gratis entree, een gratis shot en korting op drankjes. We begonnen in Bar Soho waar we dus een gratis shotje zouden krijgen... Bleek dat je daar wél een drankje bij moest bestellen (afzetters). Dat deden we maar want we wilde dat shotje niet missen. Daarna zijn we snel naar Tiger Tiger gegaan, waar niet veel aan was, dus hup, naar de volgende. We eindigde in the Zoo Bar waar we wat drankjes en dansjes hebben gedaan. Rond 02:30 uur besloten we er een einde aan te maken, maar niet voordat we even gingen afteren in de McDonalds.... Guilty! Met een volle maag lag ik rond 04:30 uur in mijn bedje.

Zaterdag rond 17:00 uur ben ik met Lynn naar haar sportschool gegaan. Aangezien ik zelf een sportschool abonnement wil aanschaffen, leek het me een goed idee om het eerst even te proberen, misschien is het wel helemaal niks voor mij. We zijn daar twee uur gebleven en ik moet zeggen dat ik het echt super vond. Ik kan niet wachten om zelf te beginnen (moet eerst nog even een Engelse bankrekening regelen...). Ik ging naar huis om te eten en even te kletsen met Ben en Katie en rond 21:00 uur weer richting Kentish Town voor een filmavondje bij Lynn thuis. Een cheesy kerstfilm en wat popcorn later ben ik weer naar huis gegaan, we waren allebei kapot.

Zondag had ik erg last van spierpijn (and another down-day) dus bleek ik lekker thuis.

Maandag had ik om 11:00 uur afgesproken met een meisje uit Nederland, Jikke. We gingen lunchen op Covent Garden bij een lunchroom genaamd Le Pain de Quotidien. We zijn nog wat rondgelopen en hebben een paar keer stilgestaan bij wat straatartiesten (want daar ben ik tegenwoordig helemaal fan van) en rond 14:00 uur was het weer tijd om naar huis te gaan, ik had namelijk twee kinderen die op me zaten te wachten in hun klaslokaal.

Zoals je leest ben ik erg veel met Lynn, en ik moet zeggen dat ik heel blij ben dat ik iemand heb gevonden waar ik zo goed mee klik, waarmee ik zo veel gemeen heb en me begrijpt. In een maand tijd zijn we zo close geworden en ik kan niet wachten om de komende maanden te zien wat we nog allemaal gaan beleven samen in deze grote stad!

Zoals ik al zei heb ik het de laatste tijd heel moeilijk met mezelf. Ik voel me niet prettig over mijn looks en mijn levensstijl hier en voel me ook erg alleen hierin. Any tips? Laat het me weten!

I need some sleep

Het is nu 40 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Ik heb de hele week een beetje rust genomen. De werkdagen heb ik thuis besteed en pas vanaf vrijdag had ik plannen gemaakt. Zo bespaar ik wat geld én kom ik een beetje tot rust voor het weekend.

Vrijdag middag had ik met Lynn afgesproken om te gaan winkelen. We zijn naar Oxford Street geweest en hebben ons weet lekker uitgeleefd in de Topshop. Na een lange zoektocht naar een goede (gezonde lunch) moesten we ons haasten, want ik wilde niet te laat komen bij de school om de kinderen op te halen. Gelukkig was ik net op tijd. 's Avonds ging ik uit eten met een meisje, Rhiannon. Ze komt uit Australië en het was de eerst keer dat ik haar zou ontmoeten. We gingen eten bij een Italiaan en het klikte meteen. We hebben daar een lange tijd gezeten en uiteindelijk zijn we met een té volle maag richting een pub gelopen. Daar werden we meteen aangesproken door een vrouw die een goede, betaalbare fles wijn aansmeerde. Die wijn hebben we uiteindelijk nog een paar keer besteld. Rond 01:00 uur gingen we naar huis.

De volgende ochtend heb ik uitgeslapen en heb ik niet veel gedaan. Ik was kapot en dat was te zien, volgens mij host parents. Die avond had ik eigenlijk wat afgesproken, maar dat werd last minute gecancelled, dus daar zat ik dan, helemaal opgemaakt en wel bij mijn host parents op de bank The Great British Bake Off te kijken... Ach ja, niet uit gaan betekent geld besparen én meer slaap, dus stiekem vond ik het helemaal niet zo erg.

Zondag was ik de hele dag alleen thuis, en daar heb ik van geprofiteerd. Heerlijk films en series gekeken, zonder gestoord te worden door de kinderen. Lekker in mijn pyjama op de bank met een uitgebreid ontbijtje. Het was prima, even helemaal niks doen. Rond 18:00 uur ging ik de deur uit want ik had met Lynn afgesproken om uit te gaan eten. We hadden allebei een heerlijke cocktail besteld (natuurlijk alleen als het happy hour is) en wat verschillende hapjes. We besloten net te doen of het mijn verjaardag was, zodat we misschien een gratis toetje zouden krijgen. Nou, dat toetje kregen we, met vuurwerk, muziek en al, maar gratis? Ho maar. Toch was het wel heel leuk om te doen. Na nog wat rond gewandeld te hebben en wat leuke straat artiesten ontdekt te hebben, zijn we rond 10:00 uur weer naar huis gegaan, want vandaag moest ik weer vroeg beginnen.

De kinderen zijn dol enthousiast dat papa, mama en Wessel binnekort komen en vertellen het dan ook aan iedereen. Ook raken ze steeds meer aan mij gehecht, vooral Freddy. Hij zegt vaak dat hij van me houdt en dat hij niet wil dat ik weg ga. Gelukkig ben ik hier nog een hele tijd, dus hij hoeft zich geen zorgen te maken!

Drinks drinks drinks

Het is nu 33 dagen geleden dat ik het vliegtuig pakte om te beginnen als au pair in Londen.

Woensdag moest ik 's avonds oppassen dus heb ik een heerlijke pizza gemaakt en heb lekker series kunnen kijken zonder gestoord te worden.

Donderdag besloot ik om 11:00 uur opeens om naar Tragalfar Square te gaan, omdat Harry Marshall weer optrad en hij was enthousiast toen ik zei dat ik even langskwam. Hij speelde uiteindelijk een liedje speciaal voor mij (Castle on the hill van Ed Sheeran) en na zijn optreden hebben we nog een uur staan praten. Hij zei dat hij de volgende keer een cd mee zou nemen die ik mocht hebben, als ik weer kom. Dus dat ga ik zeker doen!

Vrijdagmiddag ging ik om 12:00 uur met Lynn naar Miki's Paradise om te lunchen. We hadden allebei een freakshake en een crêpe. Wat was dat HEERLIJK! We moesten daarna wel even bijkomen en hoefde daarna ook niet veel meer te eten. 's Avonds gingen Lynn en ik naar Camden. We hebben daar ingedronken en zijn naar Koko gegaan. Die club was eerst een theater en dat kon je zien, echt een heel mooi gebouw! De muziek was we wat minder dus we hadden er al snel weer genoeg van, alhoewel er een gave dance battle was. Rond 03:00 uur was ik thuis.

Zaterdag ben ik rond 12:00 uur even de deur uit gegaan voor een frisse neus en 's avonds had ik afgesproken met Mila. Last minute gingen we naar Leicester Square om ons te voegen bij een Pub Crawl (kroegentocht). Lynn was daar ook en eenmaal geïndigd inthe Zoo Bar kwamen we in contact met Jonas uit Duitsland. Later kwamen we (door ruzie met een dronken kast) in gesprek met een groep jongens uit Zwitserland. Daar hebben we de hele avond mee opgetrokken en toen om 03:00 uur de club sloot, gingen Mila en een paar van de jongens naar huis. Lynn en ik bleven met Luca en Dominic nog even rondhangen en zelf ben ik rond 04:00 uur naar huis gegaan en rond 05:00 uur lag ik pas weer in bed...

Zondag heb ik tot 15:00 uur in bed gelegen (schandalig, ik weet het). Toch besloot ik maar uit bed te komen en ging me klaarmaken want ik had 's avonds weer afgesproken met Lynn om naar Leicester Square te gaan. We gingen eerst langs Slug & Lettuce voor wat cocktails. De eerste was een French Martini die echt verrukkelijk was! De tweede was een Honey Bee en die was daarintegen echt. niet. te. zuipen. Daarna gingen we Dominic zoeken en zijn we doorgegaan naar the Zoo Bar en even later kwam Luca ook, en alle andere vrienden. Na wat gratis drankjes en shotjes, en vele lolly's van de toilet lady kreeg ik rond01:30 uur door dat dit echt geen goed idee was aangezien ik de volgende ochtend gewoon weer om 06:20 uur op moest. Ik was pas om 03:15 uur thuis en had zoveel spijt van deze avond uit (wie gaat er nou ook uit op een zondag?!).

Vannochtend had ik me verslapen tot 06:45 uur, en om die tijd zou ik al beneden moeten zijn dus ik heb me binnen 3 minuten klaargemaakt (vond ik erg knap van mezelf) en toen drong het tot me door: IK GA NIET MEER UIT OP ZONDAG! Ik ben na de school run terug naar bed gegaan en heb tot 13:30 uur geslapen. Nu is het 20:00 uur en ik wil niets liever dan slapen, maar eerst nog even avondeten. Wat ben ik blij als deze dag voorbij is!